Prima boek! Vier sterren

Op 8 februari 2003 komt Midzomermoord uit, het vervolg op De vijfde vrouw. De Mankell-fan wacht in spanning af hoe het verder gaat met Wallander, zijn leven en zijn werk.

De vijfde vrouw is wederom een lijvig boek van 590 pagina's. Het landelijke stadje Ystad wordt kort na de vorige seriemoordenaar weer opgeschrikt door enkele gruwelijke moorden. Deze keer dragen ze een ritueel karakter en hebben een symbolische betekenis De burgers voelen zich onveilig, raken op drift en besluiten tot het oprichten van een burgerwacht. Dit heeft de nodige gevolgen In feite gaat het boek ook over aangepaste buitenkanten waarachter duistere geheimen schuilen. Niet alles is wat het lijkt, als het vernis afgeschraapt is blijft er weinig moois over.

Zoals in alle Wallander boeken krijg je ook in dit boek een beeld van de moderne Zweedse samenleving met zijn verontrustende kanten zoals: geweld, wraak en onverdraagzaamheid. We zien commissaris Wallander aan het werk. Zoals altijd onvermoeibaar met steevast te weinig slaap. Gedegen politiewerk waarbinnen ook fouten gemaakt worden. Een intuïtieve Wallander, bespiegelend om de gebeurtenissen van alle kanten te kunnen bekijken. Nooit cynisch overigens, er is een uitweg, hij zit niet bij de pakken neer en blijft ijveren voor bestrijding van het onrecht.

De meeste tijd weet Mankell mij als lezer te boeien, maar op ongeveer driekwart van het boek vind ik het tempo traag worden. Daarna herstelt hij zich weer. Het laatste deel had, wat mij betreft, ook korter gekund. Pluspunt van dit boek is dat we een geëmotioneerde en kwetsbare Wallander ontmoeten die getroffen is door persoonlijk verlies. Dit leidt tot korte bespiegelingen - tussen al het werk door - over de zin van het bestaan, de liefde en ouder worden. Alle boeken uit de Wallander-reeks zijn verontrustend en zetten je aan het denken over goed en kwaad en over hoe verdorven een samenleving kan zijn. Over normen en waarden, gesproken. Prima boek! Vier sterren.