Hels genot, meedogenloze wraak

Corine Hartman is een auteur die afkomstig is uit Nederland, Den Haag. Ze heeft een passie voor thrillers die zich afspelen in rustige dorpjes, op plaatsen waar je verwacht dat er nooit zulke dingen kunnen gebeuren.
Psychologische thrillers zijn haar favoriet, ze sleept de mensen mee in het verhaal aan de hand van de boeiende verhaallijnen die zij durft te gebruiken.
Hoewel ze vroeger haar eigen reclamebureau had, geloofd ze nu pas dat ze haar roeping heeft gevonden, schrijven is haar grootste troef. In totaal heeft ze al een stuk of vijf prijzen in de wacht gesleept, met Hels verlangen was dit verhaal dan ook niet anders. Hiermee heeft ze de prijs beste thriller van het jaar 2012 gewonnen.
Hels verlangen is net zoals haar meeste boeken een psychologische thriller die je vanaf het begin tot het einde geboeid houdt. Het gaat over een doorsnee gezin in een doorsnee dorpje, Deventer, maar zoals meestal in Corine’s verhalen is het helemaal niet zo doorsnee als alles het doet lijken. De moeder, Emma, is getekend voor het leven door een trauma uit haar jeugd. Haar psychische toestand is stabiel maar verre van goed te noemen. Wanneer ze op een dag te horen krijgt dat haar dochter Sophie is aangereden door een auto en in een diepe coma is beland, veranderd haar stabiele toestand en alles om haar heen. Wraak begint de basis van haar leven te vormen, er creëert zich een hels verlangen.


Hels verlangen is een verhaal dat in het ik-perspectief is geschreven, maar wie die ik persoon is wisselt continu. De ene keer is het Sophie die haar gedachten laat horen dan weer de moeder en enkele keren ook Eduard, degene die Sophie heeft aangereden.
Hiermee krijgt de auteur ons mee in de gedachten en gevoelens van elk personage, het geeft je een verbondenheidsgevoel, alsof je elk personage het liefst zou willen helpen.
De zinnen in het boek zijn meestal geen lange, uitgebreide zinnen maar korte en krachtige. Dit past bij het verhaal en geeft op een manier die ik zelf niet begrijp een gevoel van spanning. Alles wordt mooi beschreven en je krijgt een duidelijk beeld van alle gebeurtenissen. Het verhaal kruipt helemaal in jou, je hebt het gevoel alsof jij het verhaal bent, alsof je erbij bent.
Het geeft je allerhande gevoelens door elkaar : wraak, verdriet, geluk, angst, pijn,.. alles wat je kan bedenken zit er bij. Als lezer zou je het boek het liefst in een keer willen uitlezen, het zijn maar slecht 250 bladzijden wat het ook nog eens aantrekkelijk maakt voor mensen die minder graag of minder snel lezen. Het enige nadeel aan het boek is dat het naar mijn mening altijd stopt op momenten dat het heel spannend wordt. Je zit bv. in de huid van Emma, de moeder, en wanneer haar verhaal het spannendst wordt verandert de auteur van perspectief. Dit kan natuurlijk ook als een voordeel werken, je hebt namelijk de drang om steeds verder te lezen omdat je wilt weten hoe het nu toch zou aflopen.

Corine Hartman heeft naar mijn mening met dit boek een bestseller geschreven, het is een prachtig werk. Het geeft je gevoelens die je keer op keer gaan verassen en bij de keel zullen grijpen, het toont je onmacht en juist je macht aan in onherroepelijke situaties. Hels verlangen is een echte aanrader voor mensen die een boek willen lezen dat hun tot op het einde boeit en die hun tot zelfs na het lezen nog bezig houdt.
Ontdek hoe de liefde van een moeder voor pure haat kan zorgen, hoe psychische problemen tot rampzalige gevolgen kan leiden en hoe een tienermeisje schreeuwt om hulp terwijl niemand haar hoort.

“Warmte. Leven. Maar ik stuiter elke keer de diepte weer in. Het diepe niets. Is dit de dood? Gevoelloos maar niet gedachteloos? Zwart, nee niet zwart. Licht, ja toch, licht?”
( p 234 )