Spannende detective maar ook een verhaal over liefde

"De honger naar liefde" is niet alleen een spannende detective maar ook een verhaal over liefde.
Liefde die hoop geeft maar ook liefde die pijn doet. Liefde tussen ouders en kinderen, "liefde" tussen collega's.
De verhaalstijl doet me een beetje denken aan de stijl van Murakami.

Net als in "het duivenritueel" is het hoofdpersonage iemand die waanideeën heeft.
Asko alias Tweety, meester in het openen van sloten, denkt in de eerste plaats dat hij een vogel is. Maar hij denkt ook dat hij onzichtbaar en geluidloos is. Hij denkt dat, als hij "inbreekt", hij onopgemerkt blijft. Hij is dan ook verwonderd als hij steeds vaker betrapt wordt. En toch kan de politie geen sporen vinden en kunnen de slachtoffers hem enkel beschrijven als klein en mager, een spichtig gezicht en gekleed in grijze of kleurloze kleren.

Inspecteur Harjunpää, privé in de problemen doordat zijn dementerende vader plots bij hem opgedoken is, professioneel in de problemen omdat hij zijn job, de corruptie en de politiehervormingen beu is moet dus op zoek naar een soort "spook".

Dit boek vind ik een aanrader. Het is spannend, realistisch maar ook diepgaand.