Een thriller kan je dit boek niet meteen noemen. Het label historische roman is hier beter op zijn plaats.
Het verhaal komt vrij moeizaam op gang, de dialogen komen vaak wat geforceerd over en bepaalde details halen de historische geloofwaardigheid al te makkelijk onderuit: veel meer dan een enkele ster zou ik dit boek na een honderdtal bladzijden niet gegeven hebben. Maar wanneer Harris plots toch een aantal leuke beschrijvingen uit zijn pen weet te toveren, kantelt de totale beleving helemaal: eindelijk het gevoel dat we mee in dit Romeinse verhaal stappen en de broeierige sfeer van Pompeii opsnuiven. Het is dus pas met het inzoomen op het hectische Pompeii dat dit verhaal na een goeie honderd bladzijden echt op gang komt. En wanneer de hel van de Vesuvius losbarst is er helemaal geen houden meer aan: de laatste vijftig à honderd pagina's brengen dit schouwspel schitterend in beeld: klasse.