Ik ben behoorlijk fan van de boeken van Tess Gerritsen waar Rizzoli en Isles de hoofdrolspelers zijn.
Het was dus ook een beetje afkicken en wennen toen ik dit boek begon te lezen. Ik vond het begin saai. Het pakte me niet gelijk, zoals de andere boeken wel deden. Misschien komt het door het onderwerp: NASA, de ruimte etc.
Halverwege begon ik het pas spannend te vinden en daarna heb ik het ook in één ruk uit gelezen.
Ik kan me aardig inleven in boeken en voelde, aan het eind, de eitjes overal kruipen.