Wat een drama... Maar wel een geniaal Grunberg-drama

Na het lezen van 'Goede mannen' weet ik één ding héél zeker: ik wil nooit - maar dan ook écht nóóit - een hoofdpersoon in een boek van Grunberg worden. Die man helpt namelijk alles graag zo snel mogelijk naar de kloten. Dit doet hij echter wel in typische Grunberg-stijl: briljant, onnavolgbaar, aandoenlijk én met humor. Droogkomische Grunberg-humor, dat dan weer wel.

De hoofdpersoon heet Geniek Janowski, maar die naam mag je direct weer vergeten, want hij wordt door iedereen 'de Pool' genoemd. Hij heeft weinig ambities: hij wil gewoon een goede man zijn. Maar het valt niet mee om een goede vader, een goede man, een goede vriend en een goede brandweerman te zijn, zo blijkt. En tot overmaat van ramp wordt het gezin van de Pool ook nog eens getroffen door het noodlot.

Met weinig ups en vooral heel veel downs maakt de Pool er het beste van, maar hij kan het verleden niet achter zich laten. En dat heeft verstrekkende gevolgen. Ook daarna maakt hij er het beste van en uiteindelijk lijkt het leven van de Pool toch nog een positieve wending te nemen. Je voelt echter als lezer haarscherp aan dat dit niet goed gaat aflopen, alsof Grunberg het zijn hoofdpersoon niet gunt om een beetje mazzel te hebben. En als het dan uiteindelijk misgaat, gebeurt dat toch nog op een manier die je totaal niet zag aankomen.

Als je niet tegen aandoenlijke en inktzwarte verhalen kunt, is dit boek niks voor jou. Maar als je tegen een stootje kunt, kun je niet om dit boek heen, simpelweg vanwege de genialiteit van Grunberg die in dit boek weer optimaal uit de verf komt.