Prettig leesbaar verzamelobject

Iedere provincie heeft haar verleden, ofwel iedere provincie heeft haar mysteries. Breng ze in kaart en verwerk ze tot een spraakmakende boekenserie. Zo heeft historicus en redacteur Martijn J. Adelmund (1977) het aangepakt. De tien delen van zijn mysteriecyclus zijn in zeer korte tijd na elkaar uitgegeven. Alleen Mysteries in Friesland  komt van de hand van een andere schrijver en de provincie Flevoland valt, gezien haar korte historie, helaas buiten de boot.

Dankzij de fraai vormgegeven omslag nodigt Mysteries in Limburg  meteen uit tot lezen. Het heuvellandschap onder een grasgroen wolkendek en het dal, gedeeltelijk verscholen achter een langzaam optrekkende mist, schept een mystieke ambiance. Liefst 31 korte verhalen telt het boek. Ze zijn een mengelmoes van legendes, sprookjes en moderne misdaadverhalen. Alvorens Adelmund iets uit de doeken doet, stelt hij de feitenkennis van de lezer op de proef. Hij poneert tien stellingen over de desbetreffende provincie die men met ‘ja’ of ‘nee’ dient te beantwoorden. Oplossingen zijn achter in het boek te vinden en dit is maar goed ook, want de vragen zijn allesbehalve gemakkelijk.

Adelmund heeft ongetwijfeld een voorkeur voor eeuwenoude volksoverleveringen. Reuzen, kabouter- en spookverhalen voeren de boventoon. Daarnaast worden de bokkenrijders goed belicht. Dat opeens de Hells Angels de revue passeren oogt in eerste instantie vreemd, maar algauw blijkt dat zij de moderne variant van de bokkenrijders zijn. Wel kun je vraagtekens plaatsen bij de selectie van de verhalen. Een goed voorbeeld hiervan is het verhaal over een jongetje dat verdween toen hij zijn voetbal zocht. Is deze gebeurtenis werkelijk zo’n uitschieter in de geschiedenis van Limburg? Misschien dat het verhaal omtrent de verdwijning van Tanja Groen een betere aanvulling was geweest. Of wat te denken van de beruchte Bende van Venlo? Aangezien Mysteries in Limburg  ook waargebeurde misdaden aanhaalt, was dit een goede optie geweest.

Blijft een feit dat alle onderwerpen die in het boek staan prettig lezen en een verrijking zijn voor de zelfkennis. Adelmund is vernuftig te werk gegaan: voor het thema van zijn boeken is altijd een breed publiek te vinden. De hapklare vertellingen vormen voor nostalgisch ingestelde mensen een mooie reden ze te verzamelen. Het is dus vooral de vindingrijkheid van de auteur die lof verdient.