Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Humoristisch, maar ook om over na te denken

Jeanette 30 juli 2018

Hayat is columniste bij de Volkskrant en schrijft over haar leven als kind van Marokkaanse immigranten in Nederland. Nederland is het land dat zij als haar thuisland ziet. Hayat wordt vaak geconfronteerd met het feit dat mensen haar als Marokkaanse zien met alle vooroordelen die dat met zich meebrengt. Ze ontdekt pas aan het einde van de het basisonderwijs dat ze soms als Marokkaans gezien wordt. Althans, zo lijkt het wel. Tot dat moment weet ze niet beter of ze is hetzelfde als andere kinderen. Haar zus zit inmiddels op het vwo terwijl de leraar een mavo-advies had afgegeven. Hayat krijgt dan maar direct een vwo-advies want, zegt de leraar: 'Jullie zijn slimme Marokkaanse meisjes.' Niet gewoon slimme meisjes maar slimme Marokkaanse meisjes.

Dat is een manier van denken en praten die ze vaker tegenkomt. Hayat kan er humoristisch over schrijven en kijkt met open blik de wereld in, maar soms is er toch een licht gevoel van plaatsvervangende schaamte over wat mensen menen te moeten zeggen. Sterker nog, je gaat je afvragen of je zelf ook zo denkt en spreekt. Hayat lijkt er niet mee te zitten en nergens krijg je de indruk dat ze het mensen kwalijk neemt. Overigens bekijkt ze de Marokkaanse gewoontes en cultuur met net zo'n grote glimlach. Zo is er een heerlijk verhaal over de vakanties naar Marokko en wat er dan allemaal meegenomen werd. En waar laat je het allemaal?

We leren nieuwe begrippen als 'mocromodus', wat wil zeggen dat ze zich gaat gedragen zoals ze in haar familiekring doet. Zoals de stem die ze opzet als ze, op verzoek van haar moeder, een telefoongesprek voert omdat haar moeder niet voldoende Nederlands spreekt. Als ze dat op het advocatenkantoor waar ze werkt doet, schiet iedereen in de stress want dat is niet de toon die je aanslaat door de telefoon. Het ene moment staat ze volop in de Marokkaanse cultuur en het andere moment is het een doorgewinterde Nederlandse meid.

Luchtigheid, vrolijkheid, humor en een open blik naar beide kanten zijn echter de rode draad in dit boekje. Tegelijkertijd krijg je voor beide culturen meer begrip. Je gaat anders kijken naar zowel de Marokkaanse als de Nederlandse cultuur. Hayat gaat ook ernstigere zaken niet uit de weg. Als advocate komt ze in aanraking met een meisje van veertien die naar het kalifaat wil vertrekken. De vader wil dat kost wat kost voorkomen. Het is een verdrietig verhaal.

Ze schrijft ook over het moslim zijn. Ze draagt geen hoofddoek en is getrouwd met een Nederlandse man. Ze weigert haar zoontje te laten besnijden. De afkeuring over dit alles maakt haar boos. Net zo boos als de afkeuring die ze krijgt van Nederlandse kant omdat ze meedoet aan de ramadan of omdat ze geen wijn drinkt. Al die afkeuring stoort haar niet in haar leven maar ze heeft wel oog voor de kinderen en pubers die nog volop zoeken naar een eigen identiteit en die dagelijks, aan beide kanten, keihard tegen die afkeuring opbotsen.

Eindelijk gewoon Hayat is een geweldig leuk en leerzaam boekje. De columns zijn allemaal eerder verschenen in het Volkskrant magazine maar zijn het herlezen meer dan waard.  

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Jeanette