Een absolute pageturner

Corine Hartman is niet meer weg te denken uit de Nederlandse boeken- en schrijverswereld. In 2007 debuteerde Hartman met Schone kunsten. Inmiddels heeft ze al heel wat titels op haar naam staan en enkele van haar boeken zijn ook in het Duits verschenen. Met Als de dood bewijst Hartman wederom dat ze niet voor niets tot de top van Nederlandse thrillerauteurs behoort.

Italië heeft in de laatste drie boeken van Hartman als decor gediend. Zo ook in Als de dood, waarin hoofdpersonage Desiree en haar partner Thomas oververmoeid zijn van het harde werken in hun sterrenrestaurant dat op de rand van een faillissement balanceert. De enorme druk waaraan ze blootstaan kunnen ze niet veel langer meer aan, en om wat bij te tanken besluiten ze in te gaan op de uitnodiging van Desiree’s moeder voor een weekje sneeuwvakantie in het mondaine Cortina d'’Ampezzo in de Dolomieten. Het ervaren horecapaar kijkt er enorm naar uit om weer eens aan bergbeklimmen te kunnen doen, een sport die ze allebei goed beheersen maar lang niet meer hebben uitgeoefend. Het sneeuwwitte landschap blijkt echter niet zo onschuldig als het er op het eerste gezicht uitziet. Iemand probeert de familie de stuipen op het lijf te jagen door de meest vreselijke grappen met hen uit te halen. Pas wanneer iemand uit het pittoreske dorp de bergen intrekt voor een kortstondige wandeling en niet meer terugkeert, wordt het menens. Desiree zet haar eigen onderzoek op touw, maar dat wordt haar niet in dank afgenomen.

Als de dood leest zonder meer als een trein. De goed opgezette verhaallijn wordt met een aangename vaart verteld, en ook de schrijfstijl is een uitermate plezante toevoeging aan het geheel. Hartman beschikt over een vlotte pen en weet de spanning goed op te bouwen en aan te houden. Toch is het verhaal iets te langdradig: als het wat compacter was gehouden, had de 'sleur' geen kans gekregen en was het een perfecte thriller geweest. Maar veel details vragen nu eenmaal om veel uitleg, en toegegeven: ook dat is allemaal goed verwerkt in de vorm van dialogen. Als lezer voel je bijna het kippenvel op je armen en de rillingen door je lijf gieren als de personages zich in de ijzige kou in de bergen bevinden. De omgeving is trouwens zeer goed geschilderd. Ook de personages komen niets tekort, ze komen stuk voor stuk over als mensen van vlees en bloed en zijn absoluut geloofwaardig. Van meet af aan is de lezer betrokken bij de levensbedreigende gebeurtenissen in de bergen en die zorgen voor aangename afwisseling. Knap is ook de manier waarop de auteur het verhaal belicht vanuit verschillende perspectieven. Met Als de dood heeft Hartman weer een absolute pageturner afgeleverd.