Afschuwelijk ontroerend

De jongen in de gestreepte pyjama. De film had ik al een paar keer eerder gezien en daarom was ik zo ontzettend nieuwsgierig naar het boek. Het verschilt niet veel, dat is een ding wat zeker is, maar het gevoel is nog veel echter, omdat je je eigen beelden erbij creëert.

Wat me erg opviel en wat ik opmerkelijk vond is dat de kinderen vrijwel niet waren geïnformeerd over de oorlog, wat hun vader voor werk doet en wat er op dat moment aan de hand is. Natuurlijk is het voor kinderen verschrikkelijk en ik ben van mening dat zij niet aan zulke narigheden moeten worden blootgesteld, maar deze kinderen werden gewoon dom en jong gehouden. Daarom begrijp ik heel goed hoe Bruno de wereld bekijkt. Hij weet alleen van het zijne af en het kan niet in zijn koppie opkomen dat andere mensen het misschien wel slecht hebben. Ontzettend fascinerend hoe dit omschreven is. Begrijp me niet verkeerd, dit bracht het beeld alleen maar beter, hoewel ik mij wel aan zijn moeder heb lopen ergeren omdat ze de instellen heeft om liever dom te houden dan te informeren, zelfs als er specifiek naar gevraagd wordt. Ook wordt Bruno neergezet als veel jonger dan negen jaar. Hij gedraagt zich eerder op veel vlakken als iemand van zeven. Je zou verwachten dat iemand van negen wel sneller conclusies kan trekken. Misschien had de schrijver de leeftijd meer kunnen laten dalen om het beter te laten passen.

Het was ontroerend om te lezen hoe ontzettend lief Bruno was, ondanks dat zijn vader en zijn zusje Gretel zo vaak gemeen deden tegen mensen die "minder" waren. Zeker de scene met Pavel was hartverscheurend en dan vooral wanneer hij in elkaar gemept wordt en dat Bruno daar niks van begrijpt.

De vriendschap met Shmuel is hartverwarmend maar geeft toch ook een beetje een kil gevoel, zeker omdat Bruno zijn vader hoog heeft zitten en totaal geen weet heeft van wat zijn vader allemaal aanricht . Het is weerzinwekkend wat er allemaal in die achtertuin afspeelt en dat een kind van notabene de commandant niet eens weet in wat voor toestand de wereld zit, maar eigenlijk is het in dit geval juist goed dat hij niks weet, omdat anders de vriendschap met Shmuel niet zou bestaan.

Ik heb vaak met afgrijzen gelezen, vanwege alle narigheid in die tijd. We weten het allemaal, maar als je zoiets leest besef je het nog veel meer hoe ontzettend bar de omstandigheden waren en dat is nog zwak uitgedrukt! Wat een afschuwelijkheid. Ik vond het een zeer indrukwekkend boek om te lezen, maar lezen over de tweede wereldoorlog is nog altijd niet mijn favoriete bezigheid.

Al met al heb ik het boek in no-time uitgelezen en heeft het mij ontzettend geïntrigeerd, al weet ik niet of ik hem snel weer zou lezen. Mooi geschreven, al vond ik de meeste titels te lang en daar irriteerde ik mij mateloos aan. Vandaar dat ik het boek vier sterren geeft, en het feit dat Bruno word neergezet als iemand die eigenlijk qua gedrag veel jonger is dan negen. Verder is het boek zeer goed, indrukwekkend verhaal en zeker een aanrader.