Mengeling van langdradige scenes en prachtig beschreven brieven

Het boek gaat over een stel, David en Nola, dat een tijdje in een b & b in Woodstock gaat logeren. David gaat erheen om inspiratie op te doen voor het toneelstuk wat hij wil schrijven, en Nola gaat mee om hem gezelschap te houden.
Kort na hun aankomst vindt Nola een gastenboek. Hierin staan brieven van een vader aan zijn zoontje wat tijdens het Woodstock festival overleden is.
De verbindende factor van dit boek is, zoals de  titel al doet vermoeden, Woodstock, maar het festival zelf en de daar heersende hippiecultuur wordt niet uitvoerig beschreven.
Wat dat betreft zet de titel je wellicht op het verkeerde been.
Het boek leest lekker vlot weg. De schrijfstijl is prettig, maar soms is het boek wat langdradig in het omschrijven van scenes die eigenlijk weinig aan het verhaal toevoegen. Dit geldt met name voor de verhaallijn tussen David en Nola. Zij hebben spanningen in hun relatie, maar er zit weinig spanning in het lezen hiervan. Ook het einde van deze verhaallijn, en daarmee ook het einde van het boek, geeft geen bevredigend gevoel. Bij de verhaallijn over de vader en zijn overleden zoontje is dat heel anders. Hierin laat de schrijfster zien dat ze wel degelijk heel wat in haar mars heeft. Ze zet de brieven zo ontroerend neer, dat je als lezer meevoelt met het verlies en de pijn van de vader. Deze verhaallijn heeft een einde waar je als lezer nog zelf op los kunt fantaseren, terwijl het ook niet helemaal open blijft. Het is jammer dat dit bij de hoofdlijn van het boek niet gelukt is. Door de brieven aan het overleden kind is het een boek wat toch zeker de moeite waard is om te lezen.