John Irving, maar dan anders

Arme Joël, na zo'n fantastisch eerste boek is de volgende altijd lastig. In dit geval schreef hij een soort proloog op zijn eerste boek, werkt bij Star Wars fantastisch, maar bij Marcus Goldman iets minder. Dit boek las ik overigens in het Nederlands en ik ben niet altijd even dol op vertalingen, dus dat kan er ook mee te maken hebben.
Verder doet het boek een beetje aan John Irving denken. Een soort modern sprookje, met bijna magische toevalligheden (je oude liefde terugvinden doordat haar hond bij jou komt aanlopen) al met al absoluut zeer leesbaar, lekker voor een regenachtige dag. En als je ervan houdt, valt er ook best wat te huilen.