Van een twijfelachtig begin naar een geweldig einde

In 2016 kwam ik dit boek voor het eerst in een boekwinkel tegen. Op booktube had ik verschillende reacties over dit boek gehoord. Veel mensen vonden de boeken niks en keken liever de TV-serie. Ik twijfelde of dit boek wat voor mij zou zijn. Ik wist niet zeker of ik een science fiction boek wilde lezen. Maar aan het begin van 2016 had ik Illuminae gelezen, dat was mijn eerste science fiction boek. Dat boek vond ik geweldig en ik wilde vanwege dat boek meer boeken in dat genre lezen. Toch besloot ik om dit boek te laten staan.

Rond oktober 2016 zag ik de trailer van de serie The 100. Ik wist dat het gebaseerd was op het gelijknamige boek. De trailer vond ik spannend en ik wilde de serie kijken. Maar omdat ik de boeken niet had gezien en omdat ik niet wist of de serie het boek volgde, besloot ik toch om eerst het boek te lezen. Rond november/december hoorde ik dat alle boeken van die trilogie nu tien euro waren. Ik besloot om het te kopen, want stel dat ik het niet leuk zou vinden dan had ik er niet teveel voor bepaald. Toen ik thuis kwam begon ik meteen in dit boek.

Wat een fantastisch boek is de 100. Vanaf het begin wordt je meegenomen in het verhaal. Dankzij de schrijfstijl en de spannende verhaallijn blijf je in dit boek lezen. Je krijgt een goed beeld van de personages en ik vond het niet erg dat je maar een paar verhalen las. Ik had toch het gevoel dat er in totaal 100 verschillende personages waren. Ik vond het fijn dat je wisselt van point of view, zo kreeg ik een duidelijk beeld van de personages. Het was fijn om te lezen dat ieder personage een ander verhaal had en wat het verhaal was kwam je langzaamaan ook te weten. Doordat alle personages een eigen verhaal hadden, ging ik meeleven met de personages. Ieder personage heeft wel iets meegemaakt en ieder personage had een reden voor bepaalde dingen. Ik begreep de acties, in sommige situaties zou ik precies hetzelfde gedaan of gezegd hebben. Doordat ik ieder personage wel begreep begon ik mij ook niet te ergeren aan de personages. Soms merkte ik wel dat ik mijn interesse in het personage verloor en wilde ik snel weer door naar de anderen. Toen ik iets meer over het personage wist, kreeg ik ook weer nieuwe interesse om verder te lezen. Ik vond het fijn dat je niet gelijk de reden van de detentie kreeg te horen. Want doordat ik steeds maar een klein stukje van ieders verleden meekreeg, wilde ik blijven doorlezen om meer te weten. De stukjes over het verleden zorgde er ook voor dat ieder personage interessanter werd en het verhaal werd hierdoor nooit langdradig.

De 100 is niet alleen een boek dat gaat over 100 jeugdgevangenen. Het gaat ook over verlies, leren loslaten en het accepteren van je verleden. Het boek eindigt met een ontzettende cliffhanger. Ik wil nu heel graag weten hoe het verder gaat, maar doordat ik deel 2; Dag 21, nog niet heb kan ik jammer genoeg niet verder lezen. Mocht je aan dit boek beginnen bereid je dan maar vast voor op het einde en koop deel 2 er alvast bij. Want je wilt echt verder lezen!