In 1988 maakt John Grisham zijn debuut als auteur en nauwelijks drie jaar later verschijnt zijn tweede boek Advocaat van de Duivel, een bestseller. Het is dan ook dankzij dit boek dat hij naamsbekendheid verwerft en een grootse carrière weet op te bouwen. Grisham blinkt uit in thrillers en spannende romans met een juridische rode draad. Ook in De getuige is de rechtspraak een belangrijke factor, des te meer omdat het hoofdpersonage een advocaat is.
Wanneer Kyle plots gechanteerd wordt, voert hij een innerlijke strijd met zijn geweten en rechtvaardigheidsgevoel. Moet hij weigeren mee te werken met de misdadigers, wat het einde van zijn carrière zou betekenen, of moet hij zijn waarden aan de kant zetten en criminele praktijken uitvoeren? Dit dilemma is prominent aanwezig en op het einde van het verhaal zien we hoe Kyle zijn hachje probeert te redden d.m.v. een slim plan. Helaas loopt het niet helemaal zoals gepland en weet de crimineel te ontsnappen. Uiteraard vond ik dit een teleurstelling, wel draagt de ontsnapping bij tot de geloofwaardigheid van het boek en is dit nu eenmaal vaak de bittere realiteit.
John heeft een aangename schrijfstijl, waardoor het boek vlot leest. Bijzonder goed uitgewerkt waren de hoogtechnologische snufjes van de misdadigers. De verboden relatie tussen Kyle en Dale daarentegen, zag ik graag wat meer uitgewerkt. Anderzijds is en blijft het een thriller en mag de liefde het verhaal niet domineren. In een thriller draait het nu eenmaal om een ingenieus opgebouwde spanning. Die spanning verhoogt Grisham door bijvoorbeeld wendingen van personages. Een illustratie is Baxter, eerst alcoholverslaafde, daarna net een heilige die de wereld wil redden, maar door zijn naïviteit zijn vrienden in gevaar brengt en uiteindelijk vermoord wordt.
Voorts wil de auteur ons aanzetten tot denken door zijn kritiek op de maatschappij. Hét maken in het leven, geld verdienen in het leven is van geen belang. Niet alles in het leven draait immers om een paar schoenen van Dolce&Gabbana. Je werk met passie en gedrevenheid uitvoeren daarentegen, is de sleutel tot waar geluk. Deze regel geldt voor iedereen, of je nu advocaat of straatveger bent.
Naar mijn bescheiden mening missen de personages diepgang en blijven ze vrij oppervlakkig. Op die manier vergt het enige inspanning om me betrokken te voelen en mee te gaan in het verhaal. Vervolgens vind ik een open einde een afknapper en is het jammer dat ik met een heleboel vragen bleef zitten. Desalniettemin snap ik dat het open einde geloofwaardig is.
Het is weliswaar niet enkel kommer en kwel, aangezien de schrijfstijl evenals het thema me beviel. Zo hou ik wel van boeken die gerechtigheid promoten en de lezer een boodschap van waarde meegeven. Kortom, ik vind het een geslaagd boek, die een prachtige kern van waarheid bevat. “Geluk komt op de eerste plaats, vergeet dus die D&G schoenen!”