Goed begin met een ongeloofwaardig einde

We maken kennis met Leon, die op een dag zomaar in de auto van een kennis stapt en - de ingestelde navigatie volgend - wegrijdt. Het verhaal wordt verteld via de notities die Leon opschrijft in een verhoorkamer. We weten dus al dat het niet goed is afgelopen. Een spannend gegeven. Waar ging de rit heen? Wat zat er in de auto? En wat ging er mis?

Aan de hand van korte hoofdstukken komen we steeds meer te weten over Leon; zijn verleden, wie hij is en waarom hij zomaar in die auto stapte. De schrijfstijl is, op enkele saaiere passages na, heel boeiend. Met slechts weinig woorden ontstaat een rijk beeld van Leon, een niet al te snuggere, naïeve jongen die ook maar zijn weg in het leven probeert te vinden. En zo worden al zijn vreemde handelingen en beslissingen opeens geloofwaardig. Helaas is het einde dat niet.

Het einde lijkt niet te kloppen met de rest van het verhaal. Had de schrijver gaandeweg kleine hints in deze richting gegeven, dan had dit einde briljant kunnen zijn. Helaas is de conclusie zo tegengesteld aan het beeld dat van Leon is geschetst, dat het simpelweg ongeloofwaardig is.