Fangirlmodus: aan!

Het was me al een hele tijd niet gebeurd (niet meer sinds Torchwood, denk ik), maar van Ancillary Justice (ik vind de Nederlandse titel drie keer niets, sorry) schoot ik spontaan in fangirlmodus. De hartjes staan nog net niet in m'n ogen wanneer ik het boek zie, haha. (Wat me eraan herinnert dat ik m'n moeder de Nederlandstalige versie nog een keer cadeau moet doen...)

Ik moest er even in komen, maar toen ik het e-book eenmaal uithad (toevallig net toen ik met de trein langs R'dam CS kwam), ben ik meteen het station uitgerend naar Donner om deel 1 en 2 op papier te kopen. Inmiddels staan ze alledrie te pronken in mijn boekenkast en ze zullen een ereplaatsje krijgen wanneer ik over een paar maanden verhuisd ben.

In fangirlmodus is het een lastig om een review te schrijven dat niet al te veel uitroeptekens en hoofdletters bevat, dus ik houd het verder kort. Wat vond ik er zo episch aan?

Ten eerste de wereld. Het is een rijke, goed uitgewerkte wereld, waarbij ik het gevoel had dat er nog enorm veel is buiten dat wat ik als lezer kan zien.

Ten tweede het gebruik van 'zij' voor alle personages. De Radchaai doen niet aan sekse-aanduiding in hun taal. Ik vond het heel cool dat Ann Leckie voor 'zij' in plaats van 'hij' heeft gekozen. In het laatste geval zou je als lezer denk ik toch snel de neiging hebben om automatisch aan te nemen dat alle personages mannelijk zijn. (Zoals ze in sommige SF-boeken ook zijn. Ja, ik kijk naar jou, Foundation deel 1.) En het was soms ook gewoon grappig dat Breq vaak echt geen idee had of iemand een man of vrouw was.

Maar wat ik het aller-, állertofst vond, waren de personages en dan vooral Breq. Ze is zooo anders. Ik vond het geweldig om de stukken in het verleden te zien, waarin ze nog Justice of Toren was en bijv. haar ancillaries gebruikte om meerstemmig te zingen (hoe awesome is dat?). Ik vond de ruimteschepen en hun AI's sowieso episch.

Voor mij was dit dé serie van 2015. Binnenkort eens herlezen!