Poëtische biografie over de man die wil vliegen

De Gevleugelde is alweer de vierde roman die ik las van Arthur Japin. Als groot fan van Een Schitterend Gebrek was ik zeer benieuwd naar opnieuw een verhaal met een historisch tintje - wat ik in Maar Buiten is het Feest en De Man van je Leven toch een beetje mistte.

Vanaf pagina één wist de poëtische schrijfstijl van Japin me mee te slepen in De Gevleugelde. De mooie citaten stroomden binnen en ik moest het lezen steeds onderbreken om een quote te noteren. Ook het verhaal kwam meteen goed op gang; ondanks het feit dat het hoofdpersonage al overleden is - of misschien juist door dit feit - wil je meteen weten hoe de vork in de steel zit. Maar in de loop van het verhaal kostte het me af en toe toch moeite om mijn aandacht erbij te houden. De schrijfstijl bleef wondermooi, maar het verhaal was af en toe van ondergeschikte waarde.

Het hoofdpersonage Alberto Santos-Dumont vond ik vooral als kind heel sympathiek. Zijn obsessie met vliegende dieren was enorm schattig - en ik kon me hier zelf als vogelliefhebber zeker mee identificeren. Sowieso vond ik het gedeelte van het verhaal dat zich afspeelde in Brazilië het interessantst. In het hierop volgende deel dat zich afspeelt in Frankrijk - wanneer Santos-Dumont volwassen is - mistte ik toch wat.Het is moeilijk te omschrijven maar ik miste toch een beetje de emoties. De passie van Alberto komt wel naar voren, maar blijft een beschreven passie - als lezer voelde ik het niet. Op de één of andere manier kwam Alberto Santos-Dumant als volwassene minder goed uit de verf. Zijn tegenspeler Albert daarentegen wist me wel te raken; deze boerenknecht vond ik echt een toevoeging aan het verhaal. Enerzijds als mede-uitvinder, maar ook om de meer menselijke kant van Santos-Dumant naar boven te halen.

Wel had ik verwacht om meer te lezen over de grootse ontdekkingen van Santos-Dumant . Persoonlijk vond ik het deel dat zich afspeelt in Franrijk te fragmentarisch - van ontdekking naar ontdekking - en miste ik enerzijds de technische kant en anderzijds de passie en de euforie waarmee het ontdekken gepaard gaat. Waar ik in het deel in Brazilië op het puntje van mijn stoel zat, kostte het me bij het Franse deel wel wat moeite om verder te lezen..

Al met al vond ik De Gevleugelde een ontzettend mooi geschreven boek, dat me enorm veel mooie en inspiratievolle citaten wist te geven. Maar, het verhaal bleef hier en daar toch wat achter op de poëtische schrijfstijl. Na een sterk begin en een rake observatie van de kinderjaren van Alberto Santos-Dumant, vond ik het volwassen personage een stuk minder sympathiek - en ik kon ik me minder inleven in het verhaal. Toch is dit boek afgerond zeker vier sterren waard; in een historische roman als deze is Japin op zijn best!