Virus; een ijzersterk verhaalidee met te weinig diepgang

Laatst won ik dit boek via Hebban.nl en ondanks de mooie cover koste het me moeite om erin te beginnen. Hoewel de synopsis eigenlijk erg tof klinkt, werd ik voornamelijk afgeschrikt door het grote lettertype. Ik was bang dat het boek kinderachtig zou zijn en ook de vele wisselende recensies maakten het me moeilijk. Maar uiteindelijk heb ik Virus dan toch gelezen!

Virus kenmerkt zich door een goede schrijfstijl. Het boek leest gemakkelijk en trekt je snel mee in het verhaal. Het hoofdpersonage Kris, een jongen met Gilles de la Tourette, is een lieve jongen. Ik vond het heel interessant om uit zijn perspectief te lezen en zo ook wat meer te leren over dit syndroom. Heel schattig vond ik om te lezen hoe Kris ‘verliefd’ lijkt te worden, maar het meisje waarop zijn oog valt vond ik persoonlijk een beetje vreemd.. Ze was het ene moment heel lief en aardig en het andere moment een enorme bitch. Als ik eerlijk ben vond ik het andere hoofdpersonage, Hopper, de neef van Kris ook behoorlijk onsympathiek. Dit personage bleef naar mijn idee bovendien veel te veel op de vlakte. Het lijkt me dat het feit dat je iemand aanraakt wel iets met je doet als persoon? En dat heb ik bij Hopper nergens kunnen opmerken..

Het verhaal van Virus maakt je zeker nieuwsgierig. Wat is er gaande in het mysterieuze Odrín? Waarom mag er niemand het dorp meer in of uit? Wie is de boosdoener? Maar: de uitwerking vond ik persoonlijk wat tegenvallen. Ik wilde meer details, meer achtergrondinformatie, meer world building, meer spanning, meer diepte. Het einde van het verhaal was voor mij persoonlijk echt een anti-climax.

Zeer interessante thema’s passeren de revue in dit verhaal, bijvoorbeeld doorrijden na het veroorzaken van een auto-ongeluk of de eeuwige discussie van wetenschap versus religie. Zeker dingen om eens goed over na te denken, maar ook hierbij moet ik weer zeggen dat het voor mij slechts te vluchtig is aangeraakt; deze onderwerpen verdienen meer aandacht..

Mijn conclusie: Virus is een boek dat je gemakkelijk in een middagje leest. De schrijfstijl is eenvoudig en leest lekker weg en het hoofdpersonage is een leuke jongen. Maar de rest van de personages, alsook het verhaal en de world building vielen mij persoonlijk een beetje tegen. Ik had misschien meer diepgang of meer spanning verwacht.. Zo’n sterk idee – een virusuitbraak in een verlaten bergdropje waar twee Nederlandse jongens vast komen te zitten – verdient naar mijn mening een betere uitwerking.

Deze recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst.