Minder is meer, zelfs in het paradijs

Het boek:op de cover een aantrekkelijke zwartblauwe tekening van een open plek in een oerwoud: helder maanlicht straalt door de begroeiing naar beneden, de woorden ‘Paradijs – Luuk Imhann’ bijna fluorescerend wit in het midden. Op de achterflap, naast de korte inhoud, de verwijzing naar William Goldings ‘Lord of the Flies’ en Conrads ‘Heart of Darkness’. Ik lees de woorden ‘waanzinnig ‘en ‘gek’.
Dit is zo ongeveer de samenvatting van het boek: vier biologen zijn op expeditie in het paradijselijke oerwoud in Borneo, begeleid door twee inlandse gidsen. Boas, student en zoon van de geldschieter gaat mee, moest mee. Hij onderzoekt niet de natuur, maar is op zoek naar zichzelf. In het begin loopt het goed: de expeditieleden komen de zeldzame neusapen op het spoor, en ook Lilith, het enige vrouwelijke lid, is de hemel te rijk: ze onderzoekt steeloogvliegen en vindt er volop.
Dan gebeuren er vreemde zaken, een van de gidsen raakt gewond en moet door zijn collega naar een ziekenpost gebracht worden. De rest van de expeditie blijft onbeschermd achter. Ontbering, hitte, zweet, jeuk, insecten en de constante aanwezigheid van geluiden (geesten, de Berg die leeft?) beginnen hun tol te eisen. Waanzin komt bovendrijven, ieder komt zichzelf tegen, zijn 'petite bête noire'; letterlijk in het geval van Boas, zijn alter ego heet Raaf.

En het loopt niet goed af… Of toch wel?

Niet alleen het open einde doet wenkbrauwen fronsen en roept vragen op, doorheen het verhaal wordt de lezer continu op het verkeerde been gezet, krijgt hij hints naar een diepere betekenis achter simpele feiten, opmerkingen.
Dit maakt van het dunne boekje, met een eenvoudig opgebouwde verhaallijn, toch een kleine hersenkraker: wat is echt, wat is waanzin, hallucinatie, gekte… het boek staat vol met deze woorden.

Imhann schrijft hier zijn debuut en heeft het prestigieus aangepakt, niet alleen zijn er de verwijzingen naar klassiekers op de achterflap, ook doorheen het verhaal kunnen we op zoek naar linken en verbanden met schrijvers, literatuur en kunstwerken. Zo is Paradijs een deel van een drieluik gehangen in een museum van Madrid, wat het aardse paradijs uit het scheppingsverhaal van Adam en Eva uitbeeldt.
Mooi, interessant, mja,tot je zucht: schrijf nou maar gewoon een mooi verhaal, laat dat balanceren en jongleren met encyclopedische kennis.

Minder is meer, zelfs in het paradijs.