Niet mijn ding

Het boek wordt verteld vanuit het perspectief van Douglas. Hierdoor krijg je een goed inzicht in wie hij nou is en waarom hij dingen op een bepaalde manier doet. Door de flashbacks krijg je steeds meer te weten over hem en over zijn familie. Je begint te begrijpen waarom de relatie tussen Albie en Douglas en tussen Bonnie en Douglas tijdens de reis is zoals het is. Langzaamaan wordt er steeds meer onthuld. Er zijn maar weinig personages in het gehele boek, maar daardoor wordt er wel heel diep op ingegaan. Douglas verandert niet echt qua persoon, maar je begint als lezers wel steeds meer te begrijpen wie hij is en waarom hij doet zoals hij doet. Juist het feit dat hij niet meer heel veel verandert maakt het realistischer. Hij is al wat ouder en lijkt soms een beetje vastgeroest in zijn gewoonten. Hierdoor blijft hij stellig geloven in dat hij meestal de juiste dingen doet en snapt niet altijd dat dat misschien niet helemaal goed over kan komen. Het verhaal is goed geschreven, maar kwam wat mij betreft wat traag op gang. Pas ver voorbij de helft kreeg ik het idee dat ik wilde weten wat er zou gebeuren. Het is allemaal wel goed geschreven, maar ik kon er niet heel warm voor lopen.
Hier ben ik blijkbaar een van de weinigen in geweest, want het boek stond vorig jaar wel op de Longlist van de Man Booker Prize en is een tip van het Boekenpanel van De Wereld Draait Door.