Een evenwicht tussen emoties

Tonio is een boek over de dood van de zoon van Van Der Heyden, Tonio. Als Tonio op de eerste pinksterdag van 2010 word overreden na een nachtje uit, proberen zijn ouders Adri en Mirjam zijn laatste dagen te reconstrueren. Doorheen het boek proberen ze zijn dood te verwerken dit doet Van Der Heyden door perfecte evenwicht te vinden tussen blijde herinneringen en de trieste werkelijkheid.

Tonio is de vierde requiemroman van A.F.Th. Van Der Heijden, eerder schreef Van Der Heijden ook al requiemromans voor twee jeugdvrienden (De sandwich), zijn neef (Weerborstels) en zijn vader (Asbestemming). Voor Van Der Heijden is het schrijven van Tonio een soort overlevingsstrategie, het is de enige manier waarop hij de dood van zijn zoon kan verwerken. Het boek gaat over de dood van Van der Heijdens zoon, Tonio, en de verwerking hiervan. Dit doet Van der Heyden door linken te maken met het heden en Tonio zijn jeugd, hierdoor wordt het boek een aaneenschakeling van verschillende herinneringen, niet chronologisch geordend. Dit zorgt ervoor dat er veel gemengde emoties zijn en dat het boek niet te zwaar wordt. Er zijn veel blijde momenten van toen Tonio klein was die daarna opgevolgd worden door een triest moment over de dood.
Doorheen het boek proberen Adri en Mirjam de laatste uren en dagen van Tonio’s leven te reconstrueren, om dit te doen nodigen ze de vrienden van Tonio uit om zo veel mogelijk over de laatste dagen te leren. In de week voor Tonio’s dood spreekt Tonio af met een meisje om foto’s te nemen, dit meisje, Jenny, blijkt de laatste dagen een belangrijke rol in Tonio’s leven te hebben gespeeld. Ook gaat de schrijver op zoek naar de zin van het leven, hij begrijpt niet waarom juist Tonio zo vroeg moest sterven. Tonio was immers nog maar 21 en deed geen vlieg kwaad. Deze twee doelen zorgen ervoor dat het verhaal meer een geheel wordt en dat het moeilijk is om het boek weg te leggen.

Het is een heel intens en gedetailleerd verhaal dat met de mooie taal die Van Der Heijden gebruikt een mooi boek vormt. Door de gedetailleerde beschrijvingen en het ik-perspectief waarin het boek geschreven werd wordt je helemaal meegesleept en worden de emoties nog intenser. Het boek leest vlot ondanks de vele flashbacks.