De gave van Hanna Mendel

Het is 1944 de Hongaarse familie Mendel bestaande uit vader en moeder Mendel en de twee zussen Hanna en Erika zitten in de getto van Debrecen. De familie wordt opgepakt en op transport naar Auschwitz-Birkenau gezet met als tussenstop de steenfabriek van Serly waar ze een aantal dagen verblijven. Dan is er geen ontsnappen meer aan en staan opeens als sardientjes in een blik in de veewagons op weg naar Auschwitz.

''We stonden tegen de wanden van de veewagen gedrukt en werden de hoeken ingestouwd. De veewagon kreunde en toen we niet dichter opeengepakt konden staan, werd de zware deur gesloten en dichtgespijkerd. Buiten gilden kinderen, blaften honden en schreeuwden soldaten. Binnenin was het donker.''

Hanna had een droom om net zo'n beroemde pianiste als Clara Schumann te worden, ze had zelfs al het toelatingsbewijs voor het conservatorium binnen maar het had allemaal niet zo mogen zijn, voordat ze weggaat weet zij nog de Cis van haar piano mee te nemen, een stuk die tijdens de reis en het verblijf van grote betekenis zal zijn.

In het kamp aangekomen wordt Hanna samen met haar moeder en zus Erika naar het werkkamp gestuurd, haar vader wordt richting de mannenbarak gestuurd. Na een aantal weken wordt Hanna opgelegd om samen met nog een aantal meisjes naar het huis van commandant Jager te komen. Ze moeten daar allemaal piano spelen want Jager is op zoek naar een nieuwe pianiste. Hanna heeft het 'geluk' dat Karl Jager, de zoon van de commandant voor Hanna kiest. Ze wordt gesommeerd elke dag te komen om te spelen voor de sadistische commandant en zijn gasten.

Gaandeweg ontwikkelt zich een verboden liefde tussen Karl en Hanna, maar er spelen zoveel tegenstrijdige gevoelens bij haar.

''Ik haatte het kamp en ik haatte de sneeuwvlokken die bleven vastzitten in mijn haar en langs mijn rug omlaag sijpelden. Ik haatte het áppel en ik haatte de bewakers, maar ik kon Karl niet haten.''

Het boek is zó goed geschreven, zó realistisch, dat bij sommige stukken je nekharen rechtovereind gaan staan, soms met gruwelijke details. Maar de ogen mogen niet gesloten worden voor deze zwarte bladzijde uit de geschiedenis, het moet verteld worden, iets wat Suzy Sail met hart en ziel in het boek gelegd heeft. Het is zeer vlot geschreven dankzij de vloeiende schrijfstijl van de auteur. Ondanks dat het een Young Adult boek is, zal het ook volwassenen aanspreken. Achterin het boek is een woordenlijst te vinden zodat bij bepaalde uitdrukkingen en woorden de betekenis ervan opgezocht kan worden.

Suzy Sail begint het boek met 'voor alle kinderen die naar links werden gestuurd' gaandeweg het lezen zal het duidelijk worden waar deze zin op gebaseerd is.