Verrassend, maar toch ook met vraagtekens.

Koen Strobbe is winnaar van de Aspe Award 2015, dit belooft veel goeds. Koen Strobbe is wijnbouwer in de Provence, deze omgeving neemt hij mee in zijn Adembenemende thriller Kruis en Munt. De omslag van het boek is vaag, er staan veel attributen op. Een bekken, een glas wijn, Lavendel en een tourniquet en een medisch schaartje. Wat erg mooi is dat de titel in reliëf is gedrukt, het geeft de omslag een luxe uitstraling. Maar mmmm, wat heeft dit allemaal met het boek te maken. Het heeft iets geheimzinnigs waardoor ik geboeid raak.

Het verhaal begint met een zeer pakkend proloog, zo eentje waardoor je op het puntje van je stoel gaat zitten. Daarna raak je in de ban van het verhaal van Isabel welke verhuist naar de Provence maar waar bij aankomst haar partner vermist blijkt te zijn. En het verhaal van Korporaal Piunesku, als lezer is het even zoeken wat deze twee verhaallijnen met elkaar te maken hebben, maar juist deze onwetendheid houd je geboeid. De schrijfstijl van Strobbe is vlot en pakkend te noemen, hij beschrijft de gebeurtenissen helder en prettig waardoor het fijn lezen is.
In het verhaal, raakt Isabel gevangen in het web van onzekerheid, was Bas wel de man die ze dacht dat hij was, en wie kan ze vertrouwen in het verre Franrijk. Ze heeft geen achterban waar ze op rekenen kan en staat er dus alleen voor. Gelukkig is daar de oud- gendarme David die haar helpen wil, samen ondernemen ze de zoektocht naar Bas op zich, maar worden aan alle kanten tegengewerkt, ook van de kant waarvan je het niet verwacht.

De hoofdstukken worden om en om geschreven vanuit het perspectief van Isabel en van Korporaal Piunesku, een man waar ik geen hoogte van kan krijgen en ik merk dat ik moeite heb met deze verhaallijn. Gelukkig maakt de zoektocht naar Bas het verhaal boeiend. Gaande weg raak je steeds meer in de ban van deze zoektocht, wie is te vertrouwen en wie niet. Wat wel duidelijk wordt is dat er meerdere mensen twee gezichten hebben in het verhaal van Kruis en Munt.

Koen Strobbe laat de spanning geleidelijk oplopen in Kruis en Munt, elke keer neemt het verhaal een wending of voegt Strobbe een onverwachte gebeurtenis toe waardoor je tot het einde toe nieuwsgierig blijft hoe het uiteindelijk allemaal in elkaar steekt.
Voornamelijk de zoektocht en de personages van Isabel en David, geven het verhaal voor mij de extra`s. Korporaal Piunesku kan mij het gehele boek slecht bekoren, zijn aanwezigheid geeft mij de kriebels. Maar gelukkig het verhaal neemt andere wendingen en Strobbe laat de handel in organen uitgebreid de revue passeren. Dit beschrijft hij vol overgave, met diepgang en details wat het boek iets heerlijk lugubers geeft. Ik heb wel een paar vraagtekens wanneer ik het boek dichtsla, het is wellicht persoonlijk maar van mij hadden er in het plot nog wel wat dingen uitgewerkt mogen worden. Ik mis wat diepgang wat betreft Malaric en Bas, hier had wellicht nog iets meer aan toegevoegd mogen worden

Strobbe heeft verdient de Aspe prijs gewonnen, de manier van schrijven is goed te noemen, hij heeft een vlotte pen en maakt het voor de lezers een feestje om te lezen. Een schrijver om in de gaten te houden. En weer een Vlaamse auteur op mijn lijst erbij.

• Schrijfstijl; 4 ****
• Spanning; 3***
• Originaliteit; 4****
• Leesplezier; 4****
• Plot; 3***
Kruis en Munt krijgt van mij 3 ½ ster.