Ontroerend en grappig

De cover van ‘De dagboeken van Cassandra Mortmain’ van Dodie Smith vind ik echt prachtig en daardoor wilde ik het boek graag lezen. Daarnaast schreef Dodie Smith nog één ander boek dat iedereen denk ik wel kent: 101 Dalmatiërs. De quote van J.K. Rowling op de voorkant is veelbelovend en ik kon niet wachten om hierin te beginnen.

Cassandra Mortmain heeft een leven wat voor ons in de huidige tijd bijna niet voor te stellen is. Een leven in een kasteel, zonder geld, dat kon ik me niet voorstellen. Toch hebben Cassandra en ik zeker wat gemeen: de puberteit. Ze gaat door onzekerheden, verliefdheid en geheimen en die zijn heel herkenbaar. Daarnaast is de vorm waarin ‘De dagboeken van Cassandra Mortmain’ geschreven is heel toegankelijk. Je krijgt vanaf het begin gelijk een band met Cassandra en haar toch wel gekke familieleden.

Ondanks dat de familie Mortmain weinig tot niks te besteden heeft, betekent dat niet dat haar leven saai is. Integendeel. Ze beleven genoeg en het wordt alleen maar leuker als de rijke erfgenamen in het verhaal komen. Die zorgen voor een hoop onrust en vertier en dat maakt het verhaal nog boeiender.

Tijdens het lezen heb ik regelmatig moeten grinniken, heb ik soms wel een traantje weggepinkt en voelde ik alsof Cassandra (en de rest van de Mortmains) een deel van mijn eigen familie was. Dodie Smith heeft haar personage geweldig neergezet en kent ieder karakter in het boek van haver tot gort. Toch wist ze mij regelmatig te verrassen met de acties van de personages en dat zorgde ervoor dat het boek van begin tot eind zo vermakelijk is. Ik kan me totaal vinden in de mening van J.K. Rowling.

‘De dagboeken van Cassandra Mortmain’ is een ontroerend en grappig boek, dat al snel een van mijn favorieten is geworden. Cassandra voelt als familie en Dodie Smit wist me regelmatig te verrassen.