Een chicklit met een controversieel onderwerp

Oh Colleen Hoover, wat doe je toch met me? Ik las eerder Sterrenhemel en Sterrenregen, boeken waar ik uiteindelijk heel hard om heb moeten huilen. Colleen Hoover weet altijd precies een snaar te raken met haar verhaallijnen en ook tijdens het lezen van ‘Onvoorwaardelijk’ heb ik regelmatig een traantje weg moeten pinken.

Wat ik zo knap vind van de verhalen van Colleen Hoover is dat het dan wel chicklit is, maar niet de standaard. Ze heeft altijd onderwerpen in haar boeken die controversieel zijn en ook in ‘Onvoorwaardelijk’ is dat weer het geval. Je blijft tijdens het lezen raden naar wat er gebeurd is met Miles en je vraagt je gelijk af wie Rachel is. Dat zorgt ervoor dat je wilt blijven lezen.

Het enige minpuntje (ja echt!) vond ik tijdens het lezen van dit boek, dat het me soms iets te lang duurde. Aan het verhaal was echt niets mis, de sexscenes waren niet te expliciet, maar wat mij betreft had er wel iets meer tempo in mogen zitten. De flashbacks die je leest vanuit het oogpunt van Miles zorgen ervoor dat je blijft lezen, je wilt net als Tate graag weten wat er nou precies met Miles is gebeurd, maar soms dacht ik ‘ja, nu weet ik het wel’.

Wat ik wel echt goed gedaan vind, is dat de flashbacks van Miles beginnen als een normaal hoofdstuk, maar op een gegeven moment zegt hij ‘in het midden van een pagina’ en is de tekst van Miles vanaf dat moment gecentreerd op de pagina, tot het einde van het boek. Echt een tof stukje ontwerp. Complimenten aan de uitgeverij hiervoor.