Verwend worden door taal

Omstreeks 1973, als veertienjarige scholiere, kregen wij uitleg over verschillende soorten gedichten en toen leerde ik dus Ankie Peypers kennen.
Toen is mijn liefde voor de poëzie en gedichten begonnen.
De schoonheid en acrobatiek van de Nederlandse taal.
Van sonnetten, haiku, limerick tot rijmpjes en songteksten.
En ik las een paar gedichten van Ankie Peypers.
Zijn dàt GEDICHTEN ? Zijn die gedachten, overpeinzingen...
zijn dat gedichten ? Dan hou ik van gedichten.

"In mij is een jonger vrouw dan ik
met lichter ogen en smaller handen.
Zij staat op kleine gespitste voeten
door mijn ogen naar buiten te zien.
Zij kijkt naar de dagen, naar licht en naar kleuren,
ziet alles verwonderd, ziet alles heel schoon.
Beiden verlangen we, dat zij kon spreken,
dat zij kon bewegen en leven en breken
de donkere, die om haar woont."

- of -

"Hij stuurde mij een doos woorden van plastic.
Ik ben wel begonnen er 's avonds
plastic zinnen van te leggen,
maar veel is er niet veranderd."

Sinds jaren lees ik allerlei dichters of bundeltjes.
Een dichtbundel lezen is heel anders als -'een boek'- lezen.
Gedichten lees ik heel aandachtig en laat ik
heel zachtjes bij mij binnenkomen...
beetje bij beetje, intens langzaam en genietend,
bladzijde ...even wachten...na bladzijde...
sommige woorden of regels herhalen en
met mijn ogen dicht zachtjes de klank laten nagalmen...
mooi mooi mooi