Kleine Puk

Eva is de moeder van de schrijfster, een vrouw met een goed verstand en een behoorlijke ambitie. Ze schopt het tot hoogleraar, totdat ze twee jaar later, op 51-jarige leeftijd last krijgt van een beginnende dementie, van corticobasale degeneratie, iets wat heel zelden voorkomt. Haar dochter, maar ook haar man en andere dochter, lijden hier erg onder, nog afgezien van zij zelf. Het verhaal is niet spectaculair, wel diep tragisch, maar het mooie van dit boek is dat Bregje, de schrijfster dus, laat zien hoe het leven eraan toegaat, hoe haar moeder aftakelt, maar hoe ze zelf steeds dichter naar haar toegroeit, tot het einde aan toe.
'Kleine Puk, zo noemde ik Eva toen. Zo was ze eruit gaan zien. Als een kleine Puk met grijszwart piekhaar.'
De voorgeschiedenis - van de vader en moeder van Eva - toont uit welke omstandigheden deze vrouw voortkwam en hoe goed ze het uiteindelijk deed. Of dat het was ...?
Een mooie roman, goed geschreven, met wel redelijk wat typefouten helaas. De corrector was niet echt sterk bezig vrees ik.