Zowel spannend als voorspelbaar

Karen Rose won in 2011 met haar elfde thriller De mond gesnoerd de Amerikaanse RITA-award voor 'Best Romantic Suspense of 2011'. Een toepasselijke prijs voor deze thriller waarin een liefdesverhaal een grote rol speelt.

Uit protest tegen de bebouwing van een stuk natuurgebied steken vier studenten een, naar zij denken, leegstaand appartementencomplex in brand. Wanneer ze vluchten voor het vuur, zien ze een meisje voor het raam. Het is te laat om haar te redden, zodat het meisje omkomt in de vlammenzee. Hun actie is ongemerkt gefilmd door een brute moordenaar, die hen daarna chanteert met de beelden en hen dwingt nog meer branden te stichten.
Rechercheur Olivia Sutherland en brandweerman David Hunter onderzoeken de brand en de dood van het meisje, en ook die van een doodgeschoten beveiligingsbeambte. Al snel ontdekken ze dat het een gecompliceerde zaak is, net zo ingewikkeld als hun relatie.
Ongeveer halverwege het boek wordt het duidelijk wie de moordenaar en afperser is. Het verhaal verandert op dat moment van een whodunit in een kat-en-muisspel. De vraag hierbij is of Olivia en David in staat zullen zijn om hem te pakken, voordat hij meer slachtoffers kan (laten) maken. De overgang in het verhaal gaat vloeiend en Rose slaagt er in het verhaal op spanning te houden.

De mond gesnoerd zorgde na lezing voor dubbele gevoelens. Enerzijds is het een spannend verhaal waarvan de plot deugt, de personages echt en realistisch zijn en ook nog vlot is geschreven. Helaas zijn aan de andere kant de laatste hoofdstukken van het boek wel erg clichématig. Na de voorspelbare ontknoping worden alle lijntjes te keurig afgehandeld. Juist met een verhaal als dit, zou de lezer verwachten dat er iets blijft schrijnen of knagen. En alle stampende seksscènes tussen David en Olivia voegen weinig toe aan het verhaal. 'Show, don’t tell' was een beter uitgangspunt geweest.

Beangstigend is dat niet de moordenaar en zijn moorden voor koude rillingen zorgt, maar het gemak waarmee hij in de laptops en de smartphones duikt en daarmee in het privéleven van zijn slachtoffers. Hij kan dit omdat iedereen gebruik maakt van gratis wifi zonder over de gevolgen na te denken. Bij te lang nadenken hierover liggen paranoïde gevoelens op de loer en gaat de lezer de beveiliging van de internetverbinding nog eens goed controleren.