Een middelmatige psychologische roman

Een stap te ver van Tina Seskis is een middelmatige psychologische roman met een mysterieus element maar zeker géén thriller. Wat is dat toch met die citaten op een cover? En als ze van internationale bronnen komen, is het meestal nog moeilijker om ze in te schatten.De korte inhoud op de achterkant spreekt wel aan, maar dan moet de uitwerking wel volgen.

Het boek gaat over Emily Coleman, een ex-advocate die een nieuw leven begint en haar oude leven tevergeefs van zich probeert af te schudden. Welk geheim draagt ze met zich mee? Wat heeft haar zo ver over de rand geduwd dat ze in een nieuw huis woont, een nieuwe job zoekt, nieuwe vrienden krijgt? Daar draait het allemaal om in dit boek. Spannend wordt het boek nooit echt. Als je nieuwsgierig bent aangelegd, blijf je waarschijnlijk wel lezen om het leven van Emily/Cat beter te leren kennen en haar geheim te ontrafelen.

Het boek bestaat uit drie delen, met daarin voortdurend tijdssprongen en perspectiefwisselingen. Op zich kan dit mij best boeien, maar dan moet het wel goed gebeuren. Te vaak gebeurt dit in dit boek te snel en te chaotisch. Je leert de personages nooit echt goed kennen en heel wat thema's worden aangekaart maar niet verdiept. Hoewel de niet-evolutie van een personage op zich niet echt stoort en dit ook waarachtig kan overkomen in bepaalde situaties, moet je ze toch echt wat beter leren kennen om je in hen te kunnen inleven. Hier blijf je echter op je honger zitten.

De schrijfstijl is ook niet echt je dat. Formuleringen lopen dikwijls mank, vooral in deel 1, waardoor het lezen niet altijd goed vlot. Deel 1 is bij wijlen ook gewoon saai trouwens. Dat verbetert wel in de volgende delen, waarbij in deel 3 naar het einde toe de gebeurtenissen elkaar plots snel opvolgen. De emoties komen los en je krijgt eindelijk de oplossing van het verhaal in zicht. De schrijfster laat van in het begin te weinig suggesties los om de spanning mee op te bouwen en sommige gebeurtenissen komen echt als een donderslag bij heldere hemel. Dat komt de geloofwaardigheid ook niet echt ten goede.

Nu lijkt dit misschien allemaal vrij negatief, maar toch is het verhaal best veelbelovend, en kan het ook naar het einde toe redelijk wat emoties losweken. Mits wat meer uitwerking had dit boek in feite tot een vrij mooie psychologische roman kunnen uitgroeien.Het is echter een randgeval tussen 2 en 3 sterren geworden, met een korter einddeel dat 3 sterren maar een langer deel dat slechts 2 sterren waard is. Seskis kan beter nog een stapje verder gaan volgende keer.