Het lelijk vrouwmens van Julie

'Het lelijk vrouwmens van Julie' (bij wijlen al 'De hoezen van Julie' van De Nieuwe Snaar in gedachten gehad - prachtig nr trouwens) aka Een vrouw op 1000° kreeg ik in de schoot geworpen door iemand die dit boek niet kon doorkomen (rara, wat is haar naam?). Nu, als je dit bij mij een paar keer probeert, ga ik er zeker voor. Geef hier, die uitdaging! Hmm...
Here is als het ware een rots van een vrouw, een ijzeren muur om doorheen te breken, net zoals het boek een beetje inderdaad, maar na een tijdje loont het wat mij betreft toch de moeite.
Want met een boek dat over een leven als dat van Here gaat, heeft de schrijver het zich toch bepaald niet makkelijk gemaakt. Aan haar lot overgelaten op het Europese continent tijdens W.O.II, een dochtertje verloren in Argentinië, vele mannen gehad en terug weggestuurd met een taxi, veel rondgereisd, en uiteraard daardoor getroubleerde relaties met haar familie bekomen en op het einde van haar leven hard en cynisch geworden. Ze beseft het uiteindelijk zelf maar al te goed.
Het is een aaneenschakeling van zo vele gebeurtenissen en daardoor ook een mengeling van verschillende taalregisters. De taal varieert met Here mee als jong meisje bij de familie van haar moeder thuis aan een Ijslandse fjord, als hopeloos verliefde tiener tijdens een wereldoorlog, als jonge moeder die haar kind verliest en als oude vrouw die haar leven overschouwt op haar sterfbed en haar ongemakken daarbij nogal plastisch uitdrukt. ..
Dankzij dit boek kon ik de Ijslanders ook nog wat beter leren kennen. Nog wat meer over hun geschiedenis, maar vooral ook over hun karakter en hun geslotenheid, sowieso dé eigenheid van eilanders in het algemeen. In feite was Ijsland zelf tijdens W.O.II vrij goed beschermd dankzij hun isolatie. De confrontatie in het verhaal van Here en haar ouders tussen de oorlog op het Europese continent en de redelijke Ijslandse rust waarvan hun landgenoten konden genieten, frappeerde me trouwens aan het einde ook enorm. En goed om weten trouwens dat ik binnen 1,5 week op een luchthaven landt die tot 2006 een militaire basis van de VS is geweest! (Keflavik International Airport) Voor mij vijf sterren waard vanwege het verhaal, de stijl én het informatieve.