Terecht bewierookt! Prachtige diepgaande roman

Wat kan ik nog schrijven over dit boek dat nog niet geschreven is? Dit is een boek dat al zoveel bewierookt is, en ik kan deze bewieroking alleen maar bijtreden.

Nog nooit leefde ik zo mee met een zo intense allesomvattende liefde tussen twee tieners dan met dit boek. De achtergrond van de strenge en kille Sovjetstaat met al haar uitwerkingen steekt schril af bij de passie van deze jonge mensen. Hoe mooi, hoe sensueel kan iemand zulk een liefde en overgave, en zo diepgaand en oprecht overbrengen? Wat blijft er over als je alles hebt gegeven voor een liefde en deze niet is/kon blijven duren? Wat is dan nog de zin van alles?

Wat een prachtige taal ook, zo'n fantastische zinnen, zo'n mooi en traag meanderend (gepikt dit woord, toegegeven) ritme. Als lezer kan je niet anders dan voor dit alles voldoende tijd te nemen om dit in je op te nemen. Die speciale Russische melancholie is bovendien een aangename eerste kennismaking voor mij.

Ook de gelaagdheid vat je niet onmiddellijk na een (eerste) lezing. Dit boek moet je minstens een tijd laten bezinken vooraleer je gewoon verder kan met iets anders. Nu dit alleen nog even aan je omgeving duidelijk maken... :-)

Waarom leer ik een schrijver als Aleksandr Skorobogatov nu pas kennen? (Antwoord: dit boek betekende natuurlijk zijn grote doorbraak in België.) Het voorleesmoment op Saint-Amour was zeker een goede opwarmer! En nu ik dit boek heb leren kennen, gaan er bij mij nog andere van zijn hand volgen. Zoveel is zeker.