Grofgebekt en karikaturaal

Marnix Peeters is een Vlaamse auteur gekend voor zijn eerder grofgebekte humoristisch bedoelde romans. Zijn laatst geschreven roman was mijn kennismaking met, en waarschijnlijk ook direct mijn afscheid van hem. Ieder zijn smaak, toch heb ik er wel iets van over gehouden.

Barry King is een nogal succesvolle autoverkoper van Mini’s bij een garagehouder. Hij neemt de vrouwelijke klanten graag mee op een testritje dat voor hem het liefst eindigt met een wip met deze klanten, volgens hem de beste die ze ooit gehad hebben. Om het huwelijk met zijn vrouw en zijn lesbische dochter die op trouwen staat te ontvluchten, fantaseert hij daar nogal veel over. Het is soms wel moeilijk om in het eerste deel de fantasie van Barry van zijn echte leven te scheiden. Als het een keer zo ver komt met een vrouwelijke klant, Patricia Depuydt, haalt hij zich daar meer miserie mee op de hals dan dat hij zich had kunnen voorstellen. Patricia zoekt namelijk meer in zijn toenadering dan dat hij oorspronkelijk wilde en dit leidt tot pijnlijke situaties voor hem, zowel op privé- als op professioneel vlak.

Hij heeft een vriend met wie de relatie ook niet zuiver platonisch is, blijkt uit allerhande toespelingen. Hij noemt die ‘Gele Ali’, een Turkse vriend die godvrezendheid naar een nieuw niveau tilt, en daar nogal creatief mee omgaat. Barry laat zich door Ali overhalen om mee naar Berlijn te gaan om de problemen waarin hij verzeild is geraakt, te ontvluchten. Als Barry daar de 17-jarige Frederike leert kennen, gaan de poppen pas echt aan het dansen, of net niet? Vindt Barry misschien net zijn balans wel terug?

De grofgebekte taal mag dan wel Vlaams klinken, niet alle Vlaams klinkt natuurlijk zo vuil gebekt en verachtelijk als de stem van Barry die die dingen eruit slaat ten opzichte van een aantal andere rollen uit het verhaal. ;-) Dit even voor alle duidelijkheid.
Natuurlijk valt de verteller/auteur niet samen met de stem van Barry, toch is het vreemd een hoofdpersonage en zijn Turkse vriend te volgen met zulke recalcitrante en afkeer wekkende ideeën. Om tegen heilige huisjes te schoppen natuurlijk, en gewoon om af en toe grappig te zijn. Heel af en toe ontlokte het boek me wel eens een gl/rimlach, maar ik voelde toch vooral mijn afkeer doorheen het boek groeien voor de personages, en het etaleren van hun vooroordelen, waarschijnlijk de bedoeling van de schrijver, maar laat dit gevoel nu niet datgene zijn waardoor misschien hier en daar een beter bedacht stukje nét wel zou binnen komen. Alles is natuurlijk ook heel absurd beschreven en tot in het groteske uitvergroot en niet met een schepje maar met tonnen zout te nemen.

De meeste figuren uit het verhaal bevinden zich in de marginaliteit, slechts de garagehouder of nog een of andere bijfiguur heeft af en toe een verstandige bijdrage. Het thema van opgesloten te zitten in een relatie/huwelijk met zijn bijgaande routines en ook, met permissie, op seksueel vlak na een aantal jaar met een onbevredigd gevoel te komen zitten, kan op zich wel herkenbaar en toegankelijk zijn uiteraard. Maar het taalgebruik waarin dit boek geschreven is, is mij toch geen tweede poging waard. Het is gewoon niet mijn stijl, en het leesplezier wil ook wat.

Ook in het schrijverslandschap is Peeters een buitenbeentje. Hij biedt zijn romans zo goedkoop mogelijk aan en zet zich af tegen de door hem zo gepercipieerde elitaire schrijverswereld. Daar heeft ieder natuurlijk zijn eigen mening over. Je een buitenstaander voelen binnen een bepaalde groep maak je er eigenlijk soms zelf ook naar, al dan niet gewild (en/of bewust) weliswaar.