Een FBI-agente die geestelijk en lichamelijk behoorlijk gewond is geraakt door een moordenaar krijgt een nieuwe opdracht. Door deze opdracht wankelt haar huwelijk want haar man wil haar alleen als een praalpop in zijn bezit hebben, maar Maggie kan niet zonder haar werk.
Ze komt terecht in een klein dorpje waar een kind op dezelfde wijze omgebracht is als drie kinderen een aantal jaren geleden en waarvan de moordenaar een paar maanden geleden op de elektrische stoel de dood heeft gevonden. Dan ontstaat de vraag: heeft hij nu wel of niet alle drie de kinderen vermoord of loopt er nog een andere seriemoordenaar rond. Een seriemoordenaar die nu steeds sneller achter elkaar kleine jongens te pakken krijgt. Er blijkt in het verleden aardig geknoeid te zijn met het bewijsmateriaal.

Er worden zoveel onderwerpen in dit boek aangesneden waar je telkens weer opnieuw even bij stil blijft staan, maar die totaal niet de vaart uit het verhaal halen. Integendeel, zou ik juist zeggen. Ik wilde weten hoe het afloopt en kon het boek maar moeilijk neerleggen, maar af en toe moet je toch even naar je werk en ook nog eens slapen. Met zo’n boek in je hand vind ik dat altijd maar erg lastig.

Bijna aan het einde blijven er nog drie verdachten over en wie is het nu? En dan komt er helemaal aan het einde weer een afschuwelijk bericht voor Maggie.

Het is mijn eerste boek van Alex Kava, maar zal zeker niet mijn laatste zijn. Vooral ook omdat de hoofdpersonen zo menselijk zijn en laten zien dat ook politiemensen geraakt kunnen worden door alles wat om hen heen gebeurt.