Karin Fossum is zo ongeveer de grootste naam uit de Noorse misdaadliteratuur. Ze heeft al vele thrillers op haar naam staan. Voor haar debuut in 1995, Eva’s oog, heeft ze De Glazen Sleutel en de Riverton-Prijs voor de beste Scandinavische misdaadroman mogen ontvangen.
Helga Joner maakt het verschrikkelijkste mee wat een moeder kan overkomen. Haar dochtertje Ida keert niet meer terug van een bezoekje aan de kiosk waar zij altijd haar favoriete tijdschriftje koopt.
Inspecteur Konrad Sejer stelt samen met zijn collega een onderzoek in om het negenjarige meisje te vinden. Iedereen in het dorp heeft van de vermissing van Ida vernomen en in grote aantallen komen ze dan ook te hulp om naar haar te zoeken.
Na negen lange dagen vol verwarring en frustraties wordt dan eindelijk het lichaampje van de kleine Ida gevonden. Voor Sejer is de doodsoorzaak die wordt vastgesteld niet voldoende en hij gaat op pad om meer te weten te komen over de toedracht van het letsel.
Vermoedens zijn er genoeg, maar wat is er echt gebeurd?
De verschillende karakters in het verhaal zijn goed neergezet door Karin Fossum. Ze weet vakkundig te omschrijven wie ze zijn, waarom ze wat doen en hoe ze denken. Zo is er een autistische man van ongeveer een jaar of vijftig en zijn moeder, die hem zijn hele leven al verzorgt. Familie, schoolvriendinnetjes en kennissen van Ida komen allemaal in beeld en dragen allemaal hun steentje bij in het verhaal. Emoties zijn goed uitgewerkt waardoor je je goed kan inleven in alle personages. Stuk voor stuk komen ze goed uit de verf en de dialogen zijn goed uitgewerkt en begrijpelijk.
Zwarte Seconden is een goed boek. Des te jammer dat er geen spannende plot is met verrassende wendingen. Na een paar hoofdstukken weet je eigenlijk al wat er gebeurd is en wie de dader is.
Toch heeft het verhaal een niet-alledaagse schrijfstijl wat het lezen leuk maakt.