Kijkje in de psychiatrie

Edgar is arts assistent psychiatrie. Hij werkt op de deeltijdafdeling in het Huygens in Leiden. Zijn eigen leven is een beetje een rommeltje: een vriendin die hem gedumpt heeft, een oma die teveel drinkt en hem op de meest vreemde momenten belt om te zeggen dat ze dood wil, zijn spirituele moeder, en een stage begeleider die hem dwingt tot analyse van zichzelf. Alsof dat nog niet genoeg is dringt Stella, een Borderline-patiënte van de dagbehandeling, langzaam maar zeker zijn privé leven binnen.
Erik Rozing is zelf psychiater en dat is te merken: hier en daar is de opsomming van medische termen en medicatie een beetje teveel van het goede.
Dat Rozing naast psychiater ook schrijver is, heeft hij wat mij betreft wel bewezen met deze debuutroman: de personages worden helder neergezet en het verhaal ontvouwt zich in rap tempo. De schrijfstijl is bijzonder prettig zodat het boek leest als een trein. De humor is in details aanwezig en maakt de meest nare scenes uit het boek goed leesbaar.

Dat een patiënte probeert het privé leven van een arts binnen te komen kan ik me nog wel voorstellen, maar de manier waarop Edgar reageert vind ik echter wat ongeloofwaardig en soms ook weinig professioneel. Maar goed…het is dan ook een roman, alhoewel ik me wel regelmatig afvroeg tijdens het lezen of er componenten van het boek autobiografisch zijn.

Wie een kijkje in de psychiatrie wil, en bovendien getrakteerd wil worden op een mooi verhaal dat goed geschreven is, mag De psychiater en het meisje niet ongelezen laten liggen.