Goede plot, mindere opbouw

Van Hebban heb ik dit boek mogen lezen, en als tegenprestatie heb ik een recensie beloofd. Dat wordt dan tevens mijn eerste recensie. Ik heb het boek vlot kunnen lezen, al moet het mij van het hart dat ik af en toe de aandacht dreigde te verliezen. Dat ligt aan de schrijfstijl van Coppers. Coppers schrijft goed, met veel oog voor details, maar dat haalt wel de nodige vaart uit het verhaal. De rollercoaster waar op de achterflap naar gerefereerd wordt heb ik dan ook niet kunnen ontdekken.
De hoofdlijn gaat over een gruwelijke seriemoordenaar die op zijn sterfbed toegeeft dat hij nog een verdwenen kind heeft vermoord. Zonder alle details te kunnen vertellen sterft hij echter, en blijven de rechercheurs met de nodige vraagtekens zitten. Hoofdinspecteur Michel Masson, die deze zaak tot een soort levenstaak gemaakt heeft pakt dit op. Tegelijkertijd sterft er, ogenschijnlijk door een ongeval, een oude mevrouw die te gast is in het hotel van de partner van inspecteur Masson. Als de inspecteur hier gaat kijken ziet hij enkele ongewone dingen waardoor er een verdacht luchtje aan het ongeval gaat kleven. Collega Liese Meerhout gaat hier mee aan de slag.
Dat zijn twee verhaallijnen, die beide tot een ontknoping komen in het boek. Of er een relatie is tussen deze zaken laat ik even in het midden.
Wat is in mijn ogen nu het manco van dit boek, en wat is het sterke punt? Zoals de titel al zegt, de plot zit goed in elkaar. Sterk gevonden, en een bevredigend einde. Minder is echter de opbouw. Coppers besteed veel tijd aan randzaken, met name het beschrijven van gevoelens, persoonlijke zaken en gesprekken met personen die gaande het onderzoek bezocht worden. Een paar opmerkelijke zaken in het boek: Het boek is 317 pagina's dik. Op pagina 98 krijgt Masson te horen dat seriemoordenaar Meersman naar hem gevraagd heeft. Dan begint het kernverhaal dus pas! Op pagina 258 constateert Lise dat ze in beide zaken nog niets opgeschoten zijn, en dat terwijl het boek dan bijna uit is.
Het grote verschil tussen dit verhaal en verschillende andere thrillers die ik gelezen heb, is dat het hier geen verhaal betreft waar de lezer stapje voor stapje dichter bij de oplossing komt, en waarbij uiteindelijk alle puzzelstukjes in elkaar vallen. Het is meer de zoektocht naar het ene puzzelstukje die het antwoord geeft op alle vragen. Als dat gevonden is, dan is meteen het hele verhaal helder en de zaak opgelost.
Ondanks dat blijft er toch genoeg over om te kunnen genieten van het boek. Ik zou dan ook 3.5 ster willen geven, maar dat kan helaas niet, dus laat ik het bij 3 sterren. 4 is net wat te veel.