Lezersrecensie
Heerlijk debuut!
Op facebook won ik het onderstaande boek. Ik had de auteur,
Christine Bols, toegezegd dan ook een recensie te schrijven.
En zie hier.
Recensie van “Vrouwen van Corvallis” door Christine Bols
Over de auteur:
Christine Bols noemt zich een laatbloeier. Na een arbeidzaam leven is zij op de leeftijd van 60 jaar met pensioen gegaan en heeft zich volledig gestort op haar passie: schrijven.
Vrouwen van Corvallis (2012) is haar debuut.
Over het boek:
De cover is mooi donker en onheilspellend. De trap, de lege kelder, de ketting aan de muur. Het maakt nieuwsgierig en komt goed overeen met de inhoud van het boek.
Op de achterkant staat een korte inhoudsopgave.
Het boek telt 278 pagina’s, inclusief het dankwoord.
Het gaat van start met een kort hoofdstuk, in cursieve tekst, met de titel 1999. Dan volgt een halve pagina, ook cursief, met de titel: Het heden.
Vervolgens start het verhaal: opgedeeld in 24 hoofdstukken van afwisselende lengtes. Af en toe is er een cursieve tekst vanuit de dader.
De korte inhoud:
Corvallis is een plaats in Oregon, USA. Inspecteurs Tim Sackley en David Halloway worden in dit rustige plaatsje geconfronteerd met het verminkte lijk van een vrouw. Niet lang daarna wordt een tweede lichaam gevonden. Hoewel met drie lijken pas gesproken kan worden over een seriemoordenaar, vreest Tim dat het niet bij twee lijken zal blijven. De modus operandi zijn gelijk en eenzelfde vondst van een voorwerp tijdens de autopsie bij beide vrouwen bevestigt dat het wel om dezelfde dader moet gaan.
Intussen krijgt Halloway een ernstig auto-ongeluk. Tom krijgt vervolgens een inspecteur uit een naburige plaats als tijdelijke partner. Zelfs de FBI lijkt niet buiten de deur te houden.
Een race tegen de klok begint in de hoop meer slachtoffers te kunnen voorkomen.
Mijn mening:
Ik vond het altijd bijzonder dat Elisabeth George een Amerikaanse was, die haar boeken in Engeland situeerde. Ik dacht ook jarenlang dat George Brits onderdaan was.
Nu is het nog gekker: een Vlaamse dame schrijft een verhaal dat zich afspeelt in Amerika. En ze doet het zo goed dat ik het gevoel heb, dat ik enige tijd in Corvallis heb gewoond.
De auteur heeft, zo begreep ik uit informatie op het internet, gewoon de plaatsen en locaties via Google gevonden en omschreven. Knap gedaan, vind ik.
De proloog is heftig en niet voor watjes. Het geeft je wel inzicht in de psyche van de dader. Het verhaal is spannend, onderhoudend en de personages gaan voor je leven. Gelukkig zijn ze niet van karton, ze hebben allemaal wel hun bagage. De plot is niet heel ingewikkeld maar dat hoeft ook niet om het toch een prettig verhaal te vinden. De romance die opbloeit, vond ik niet onverwacht en gaf het verhaal voor mij aanvankelijk een bouquetreekstintje. Maar gelukkig loopt ook dat anders dan je verwacht.
Drie nadelen heb ik te melden.
De eerste is dat er behoorlijk vaak voluit gevloekt wordt. Ik vind dat het wel kan in een boek; in de realiteit zeg je ook niet: ‘oh jee, wat vervelend nu. Weer een dode dame!’ Maar ik vond het in dit boek net iets té vaak.
Ten tweede vind ik dat er een zekere anti-homo houding in het boek verwerkt is.
Citaat:
‘Hij had niet de minste moeite met een homoseksuele relatie, alleen moesten ze het hem niet onder de neus wrijven. Gelukkig was (naam) het mannelijke type van de twee, anders had hij er wel problemen mee gehad. Hij haatte roze hemden, flapperende handjes en hoge stemmetjes.’ (p. 53)
Enerzijds kan dit goed, want hé – we hebben het over Amerika. En het is de mening van deze Tim. Anderzijds kan zijn houding ook nog wel gaan wijzigen, in de volgende delen. Dus dit nadeel is in feite onder voorbehoud.
Ten derde, maar dit zal de auteur niet te verwijten zijn (?) vind ik het slordig dat op de achterzijde de naam van inspecteur Halloway verkeerd is gespeld, namelijk met een ‘l’ te weinig.
Ik kan alleen maar zeggen: als je zo’n debuut kunt schrijven, is het eeuwig zonde dat deze auteur niet met 35 haar baan aan de wilgen heeft gehangen. Dan zouden we nu planken vol hebben staan met het werk van deze vrouw.
Gelukkig is er al een deel 2 (Waverly: 2013) en gaat deel 3 (Greenfields) in juni 2014 het licht zien. Ik ga ze zeker lezen!
En zie hier.
Recensie van “Vrouwen van Corvallis” door Christine Bols
Over de auteur:
Christine Bols noemt zich een laatbloeier. Na een arbeidzaam leven is zij op de leeftijd van 60 jaar met pensioen gegaan en heeft zich volledig gestort op haar passie: schrijven.
Vrouwen van Corvallis (2012) is haar debuut.
Over het boek:
De cover is mooi donker en onheilspellend. De trap, de lege kelder, de ketting aan de muur. Het maakt nieuwsgierig en komt goed overeen met de inhoud van het boek.
Op de achterkant staat een korte inhoudsopgave.
Het boek telt 278 pagina’s, inclusief het dankwoord.
Het gaat van start met een kort hoofdstuk, in cursieve tekst, met de titel 1999. Dan volgt een halve pagina, ook cursief, met de titel: Het heden.
Vervolgens start het verhaal: opgedeeld in 24 hoofdstukken van afwisselende lengtes. Af en toe is er een cursieve tekst vanuit de dader.
De korte inhoud:
Corvallis is een plaats in Oregon, USA. Inspecteurs Tim Sackley en David Halloway worden in dit rustige plaatsje geconfronteerd met het verminkte lijk van een vrouw. Niet lang daarna wordt een tweede lichaam gevonden. Hoewel met drie lijken pas gesproken kan worden over een seriemoordenaar, vreest Tim dat het niet bij twee lijken zal blijven. De modus operandi zijn gelijk en eenzelfde vondst van een voorwerp tijdens de autopsie bij beide vrouwen bevestigt dat het wel om dezelfde dader moet gaan.
Intussen krijgt Halloway een ernstig auto-ongeluk. Tom krijgt vervolgens een inspecteur uit een naburige plaats als tijdelijke partner. Zelfs de FBI lijkt niet buiten de deur te houden.
Een race tegen de klok begint in de hoop meer slachtoffers te kunnen voorkomen.
Mijn mening:
Ik vond het altijd bijzonder dat Elisabeth George een Amerikaanse was, die haar boeken in Engeland situeerde. Ik dacht ook jarenlang dat George Brits onderdaan was.
Nu is het nog gekker: een Vlaamse dame schrijft een verhaal dat zich afspeelt in Amerika. En ze doet het zo goed dat ik het gevoel heb, dat ik enige tijd in Corvallis heb gewoond.
De auteur heeft, zo begreep ik uit informatie op het internet, gewoon de plaatsen en locaties via Google gevonden en omschreven. Knap gedaan, vind ik.
De proloog is heftig en niet voor watjes. Het geeft je wel inzicht in de psyche van de dader. Het verhaal is spannend, onderhoudend en de personages gaan voor je leven. Gelukkig zijn ze niet van karton, ze hebben allemaal wel hun bagage. De plot is niet heel ingewikkeld maar dat hoeft ook niet om het toch een prettig verhaal te vinden. De romance die opbloeit, vond ik niet onverwacht en gaf het verhaal voor mij aanvankelijk een bouquetreekstintje. Maar gelukkig loopt ook dat anders dan je verwacht.
Drie nadelen heb ik te melden.
De eerste is dat er behoorlijk vaak voluit gevloekt wordt. Ik vind dat het wel kan in een boek; in de realiteit zeg je ook niet: ‘oh jee, wat vervelend nu. Weer een dode dame!’ Maar ik vond het in dit boek net iets té vaak.
Ten tweede vind ik dat er een zekere anti-homo houding in het boek verwerkt is.
Citaat:
‘Hij had niet de minste moeite met een homoseksuele relatie, alleen moesten ze het hem niet onder de neus wrijven. Gelukkig was (naam) het mannelijke type van de twee, anders had hij er wel problemen mee gehad. Hij haatte roze hemden, flapperende handjes en hoge stemmetjes.’ (p. 53)
Enerzijds kan dit goed, want hé – we hebben het over Amerika. En het is de mening van deze Tim. Anderzijds kan zijn houding ook nog wel gaan wijzigen, in de volgende delen. Dus dit nadeel is in feite onder voorbehoud.
Ten derde, maar dit zal de auteur niet te verwijten zijn (?) vind ik het slordig dat op de achterzijde de naam van inspecteur Halloway verkeerd is gespeld, namelijk met een ‘l’ te weinig.
Ik kan alleen maar zeggen: als je zo’n debuut kunt schrijven, is het eeuwig zonde dat deze auteur niet met 35 haar baan aan de wilgen heeft gehangen. Dan zouden we nu planken vol hebben staan met het werk van deze vrouw.
Gelukkig is er al een deel 2 (Waverly: 2013) en gaat deel 3 (Greenfields) in juni 2014 het licht zien. Ik ga ze zeker lezen!
1
Reageer op deze recensie
