Magische elementen, de zee en natuurlijk Sirenes

Ik was meteen erg enthousiast toen ik een mailtje kreeg of ik Het licht van Lorelei wilde recenseren. Ten eerste had ik al eerder wat van Jen gelezen (heel fijne boeken!) en de cover en titel maakten me meteen nieuwsgierig. Daarbuiten stelde de korte inhoud me allerminst teleur: ik houd van zeeverhalen, van boeken die zich afspelen aan de kust of op het water omdat ze een erg levendig, magisch beeld teweeg brengen en je écht mee kunnen sleuren in een wereld van zout, blauw en vissen.

In Het Licht van Lorelei gebeurt dat ook! Al vanaf de eerste bladzijde weet Jen duidelijk te maken dat we ons dicht aan zee bevinden, zelf als je de korte inhoud niet hebt gelezen. Haar fijne beschrijvingen over de albatros die op wacht zit aan Enna's kamer geven die sfeer meteen weg. Ik houd erg van metaforen, dieren en magische of spirituele aspecten in verhalen en daar is Jen zeker in geslaagd.

Het boek speelt zich af op het eiland Terschelling en de bewoners voelen erg familiair aan. De Angelen en de Skylgers zijn op een aangename, geloofwaardige manier neergezet en hun verschillen komen duidelijk naar voren. Jen verwerkt ook kleine, fijne details in haar verhaal: zoals verwijzingen naar de oude Skylgerse taal en die van de Angelen, wat leven geeft aan het eiland.
Als lezer van een aantal van Jens oudere boeken kan ik alleen maar positief zijn over de evolutie van haar schrijfstijl. Ik vind dat Het Licht van Lorelei enorm vlot wegleest en een aangenaam tempo heeft. Tegenover haar eerdere boeken zie je dat verschil ook terug: het lijkt wel alsof er méér gebeurt, al voelt dat niet op een geforceerde manier. Haar woordgebruik is passend en de historie van het eiland en alles daarrond wordt met klare taal uitgelegd. Hier en daar zou ik weleens een ander woord gebruiken, of een zin ietsje anders formuleren, maar verder kan ik eigenlijk niets aanmerken. Voor mij was het héérlijk!

Op inhoudelijk vlak zit alles goed in elkaar. De puzzelstukjes vallen langzaam op hun plek en vormen een interessant en breed uitgewerkt verhaal van een eiland met een duistere geschiedenis. Soms mochten gebeurtenissen voor mij ietsje meer besproken worden, omdat ze van tijd tot tijd weleens snel gingen en wel wat meer diepgang konden hebben. De personages zijn goed neergezet en uitgewerkt, al missen ze soms wat emotie en voorgeschiedenis door die snelle gebeurtenissen - misschien heeft dat te maken met de drie delen waarin het boek is opgesplitst, waardoor er natuurlijk niet eindeloos veel pagina's zijn om de meisjes beter te leren kennen. Geloofwaardig vind ik Enna, Aska en Melinda wel! Ze voelen jong en niet geforceerd aan en kampen met bekende problemen. Tegelijk maken ze een levendige evolutie door die ik alleen maar kan aanmoedigen. Op liefdesvlak zit alles ook goed in elkaar, al kwamen bepaalde scènes soms een beetje geforceerd over (haast alsof het té snel ging), maar dat kan voor iedereen natuurlijk anders zijn.

Samenvattend kan ik met lof over Het Licht van Lorelei spreken. IMAGINE mag trots zijn op zo'n heerlijk boek in haar fonds en ik kan niet wachten om meer verhalen te lezen. Jen weet een heerlijk zeeverhaal in klare taal en met fijne personages neer te zetten in een boek waarvan je wil dat het niet eindigt!
Ik ben héél blij dat ik dit recensie-exemplaar mocht lezen en bedank Agora voor hun vertrouwen.