Een treinreis met ankers

Paul Mosier, Bestemming onbekend

'Ik zit op mijn eigen plek Gehuil te lezen. Het is geen boek voor kinderen, maar ik ben sowieso niet echt een kind. Kinderen hebben ouders. Kinderen hoeven geen rare manieren te bedenken om geld voor eten te verdienen.'

Als we kennismaken met Rydr zit zij in de Amtrak van Los Angeles naar Chicago. Een duidelijk eindstation maar geen duidelijk thuis. In die drie dagen treinen zijn of worden een aantal mensen een anker voor Rydr. Ze heeft veel meegemaakt in haar 12-jarige leven en stukje bij beetje vertelt ze Dorothea, Neal, Carlos en Bonzo haar levensverhaal.

Kort samengevat: als kind woonde ze de ene keer bij haar verslaafde moeder, de andere keer bij haar oma die haar duldde zolang moeder vastzat. Vader is niet bekend. Totdat er veel misgaat en Rydr in een tehuis wordt opgevangen en er naar een oplossing wordt gezocht. De trein gaat rijden.

Bijna poëtische gedachten, mooie proza: 'Mijn tijdbalk strekt zich achter me uit, een opsomming van andermans fouten en verkeerde keuzes en droevigheid waardoor ik in deze stoel in deze trein ben beland.'

En als de Amtrak-diesel eenmaal rijdt, - op stoom is - gaat ook dit prachtige verhaal versneld lezen. De eerste 50 bladzijden lezen wat traag, maar laat niemand zich hierdoor afschrikken dit erg mooie jeugdboek te gaan lezen.

De fijne leesbeleving van Vlautin, De ruwe weg, die ik onlangs heb gelezen kwam bij 'Bestemming onbekend' weer helemaal naar boven.

Lees dit emotionele rugzakverhaal over verwerken, hoop, zelfvertrouwen en het ontdekken van wat een deel van jouw toekomst kan zijn: 'In de droom is het spellen van mijn naam als Rydr mijn allereerste poëzie.'