kansen krijgen en altijd je afkomst

'Hij heeft dit vaker gedaan, zegt hij. Hij zal tijdens de overtocht checken of alles goed is met hem.'

'Murat wacht onder de bomen. Hij is alleen. Minimale bagage, alleen een plastic tas. Hij vist een bundeltje papiergeld uit zijn broekzak, Saleh telt het, handig als een wisselaar.'

Twee meiden berooid terug naar Nederland na een zomer in Marokko. Een prooi voor mensenhandelaren. Geld nodig en een auto. Armoede en een vluchteling. Wanhoop. Een kofferbak. Het gaat mis.

Ilham en Thouraya hun ouders zijn ooit naar Nederland gekomen voor werk. 'Haar ouders vragen alleen maar gehoorzaamheid in ruil. Alleen dat. En zij, ondankbare dochter onthoudt hun wat hun rechtens toekomt.'

Er komt inzicht in de bizarre enigszins onwaarschijnlijke rit, maar toch, over hoe zij, de volgende generatie kunnen leven in Nederland, hoe ze worden gezien, welke vrijheden en luxe zij wel hebben t.o.v. hun voorouders.

En toch.
'Haar ergernis was veroorzaakt door hun overeenkomsten: ook al waren ze geboren en getogen in Nederland, ze zouden ondanks hun ijver en ambitie nooit meer dan Marokkanen zijn.'

Een weer andere Wieringa. Kort en hoe verder. Wel weer die wanhoop van de Middellandse Zee over willen voor hoop op een ander leven en ook weer het erbij willen, moeten kunnen horen.