Een heftige rit, die kleermakerszit!

Een dierbare verliezen is iets wat voor mensen hoog op het lijstje staat van dingen die je niet wilt meemaken. Toch komen de meesten er niet onderuit, hoogstens het geluk van uitstel. En dat is nou net niet het geluk dat Lucy heeft.  

Lucy is zeventien jaar en heeft alleen haar moeder die voor haar zorgt. Gelukkig krijgt ze ook veel steun van haar vriendinnen, vooral van Evelyn. Na de dood van Lucy’s vader is het snel bergafwaarts gegaan met Lucy, maar ook met haar moeder. Evelyn stond toen altijd voor hen klaar.  

Lucy had een geweldige band met haar vader, maar een goede klik tussen haar en haar moeder is er nooit geweest. Ze verschilden te veel. Langzaam begint Lucy het verlies te verwerken en probeert ze een betere band met haar moeder op te bouwen. Juist als ze weer haar eerste stapjes durft te zetten in de dans van het leven, gebeurt er iets vreselijks. Als ze eerst net niet meer de top van de berg kon zien, komt ze nu in een vrije val naar beneden terecht.  

Lucy’s vader leerde haar in kleermakerszit zitten toen ze klein was. “Eerst het ene been, dan de andere”, waren zijn woorden. “Het is moeilijk, maar als je blijft proberen kom je er wel”. Lucy denkt vaak terug aan die zin. En ze blijft proberen om te klimmen, om uit het dal te komen. Zal ze ooit de top nog zien?  

Layla Alizadah (21 jaar) had helemaal niet de bedoeling om een boek te schrijven. Op momenten dat ze zich blij of verdrietig voelde schreef ze de gevoelens van zich af, wat na een tijdje een verhaal vormde. Layla is met haar familie uit Hongarije naar Nederland gevlucht toen ze vier jaar was. Ze heeft dus veel meegemaakt, maar hoewel ze veel van zichzelf in dit boek heeft verwerkt is het niet autobiografisch.  

De schrijfster heeft het in dit debuut over veel heftige en vooral belangrijke onderwerpen. Depressie, rouwen, verkrachting, zelfs (een bijna) moord en zelfmoord komen aan bod. Voor degenen die hiermee te maken hebben gehad is het aan te raden om Kleermakerszit open te slaan. Dit boek zal herkenning brengen en Layla hoopt ook dat het verhaal van Lucy troost zal bieden.  

Kleermakerszit bestaat uit 103 bladzijden. Voor sommigen is dit precies het goede aantal. Maar anderen zullen een aantal pagina’s erbij willen voor meer uitwerking van de personages. Misschien een paar extra bladzijden gereserveerd voor interessante dialogen, of het uitwerken van (trouwens wel goede) ideeën. Of wat denk je van wat extra’s alineas om wat laatste draadjes stevig aan elkaar te knopen?  

Layla heeft een goed boek geschreven, maar het zou perfect zijn als ze net even een kwast in de verf had gedoopt om een laatste likje te geven hier en daar. Ze mag echter zeker trots zijn op haar debuut.