De reünie is een zeer spannend boek, je MOET het echt uitlezen. Het verhaal zou waar gebeurd kunnen zijn maar is op sommige plekken toch wat onrealistisch.

De hoofdpersoon Sabine is een jonge vrouw van in de twintig, ze is onzeker over zichzelf, maar naarmate het verhaal vordert, wordt ze zekerder en leert ze voor zichzelf opkomen. Doordat ze na een depressie weer aan het werk gaat, leert ze Olaf kennen. Hij lijkt op het eerste gezicht heel aardig. Wanneer ze in de krant een advertentie leest over een reünie van haar oude school, komen er oude herinneringen boven. Toen ze 13 jaar oud was, verdween Isabel, het populairste meisje van de school, spoorloos. Sabine probeert achter de oorzaak van de moord te komen en gaat op onderzoek uit. Ze gaat meerdere malen terug naar Den Helder, waar ze op school gezeten heeft, om te onderzoeken wat er gebeurd is en ze probeert dingen te vinden over de verdwijning van Isabel. Na een gesprek met Olaf blijkt dat hij er iets mee te maken moet hebben. Uiteindelijk komt ze tot een vreselijke ontdekking… Het is dus ook niet mogelijk om de meest ontroerende passage te vertellen, dan zou ik het einde al verklappen.
Dit boek is anders dan andere boeken uit dezelfde genre, aangezien dit boek vanuit het ik-perspectief is geschreven. Je beleefd het hele verhaal uit de ogen van een betrokkene (van de verdwijning). Dit geeft een heel andere kijk op een verhaal als deze. Anders ben je meer op zoek naar de dader, nu meer op zoek naar wat er precies gebeurd is.
De gebeurtenissen zijn vrij geloofwaardig; het zou echt gebeurd kunnen zijn. Toch staan er bepaalde dingen in die niet helemaal kloppen. ‘Het is niet echt geloofwaardig dat de hoofdverdachte van de moordzaak dezelfde middag al na een korte ondervraging vrij komt om met zijn directe bezoek daarna aan Sabine de laatste de mogelijkheid te geven de misdaad op te lossen’. Dit stuk is vrijwel een citaat van een andere recensie die ik heb gelezen.

Het taalgebruik in dit boek is heel modern. De onbeschofte Olaf gebruikt veel scheldwoorden en en worden veel moderne in het verhaal aan bod gebracht, denk maar aan sms-en, email, internet en de Euro. Het boek bevat geen moeilijk taalgebruik. Omdat het een zeer aanlokkelijk boek is om in een keer uit te lezen heeft ze een goede keuze gemaakt bij deze beslissing.

De structuur in dit boek is goed gekozen en erg duidelijk. Het speelt zich af in het heden, is chronoligisch opgebouwd en bevat af en toe een flashback. Het verhaal eindigd met een epiloog. Het boek bevat 43 onbenoemde hoofdstukken.