Een goed boek waarin Gerritsen bewijst dat ze beschikt over een vlotte pen en de nodige creativiteit.

Met De leerling schreef Tess Gerritsen het vervolg op het De chirurg, waarin rechercheur Jane Rizzoli op jacht is naar de seriemoordenaar Warren Hoyt, bijgenaamd ‘de chirurg’. De leerling is mijn kennismaking met de Amerikaanse auteur, nadat ik verschillende lovende recensies over haar boeken las. In De leerling krijgt Rizzoli wederom te maken met een seriemoordenaar, met eenzelfde modus operandi als Hoyt, alleen zit hij inmiddels achter slot en grendel. Voor Rizzoli zijn overeenkomsten beangstigend, zeker omdat ze nog iedere nacht wordt lastig gevallen door nachtmerries. Dan verschijnt de mysterieuze FBI-agent Gabriel Dean ten tonele en is ‘de chirurg’ weer op vrije voeten…

De vergelijking met Thomas Harris’ Hannibal Lector is snel gemaakt en dat houdt niet alleen op bij het verhaal: Hoyt is net als Lector een zeer intelligente moordenaar en is ook geobsedeerd door de rechercheur die hem tegenhield zijn ‘work of art’ af te maken. Ook haar schrijfstijl doet mij enigszins denken aan die van Harris, en dat is een groot compliment. Jane Rizzoli is geen aimabele hoofdpersoon. Haar onophoudelijke strijd met de andere sexe, haar ‘zo nodig alles moeten bewijzen’-drift en haar grenzenloze eigenzinnigheid vond ik bij tijd en wijlen irritant. Daarnaast ‘vergeet’ Gerritsen een aantal open eindjes af te ronden, waardoor je dat nodeloos als een blok aan je been meezeult tot het einde. Maar het verhaal is erg spannend, leest als een speer en heeft een aantal zeer onverwachte wendingen. De leerling is een goed boek waarin Gerritsen bewijst dat ze beschikt over een vlotte pen en de nodige creativiteit. Ik ga haar zeker in de gaten houden…