Cliché

Hoewel ik toch ook wel houd van een chicklit op z’n tijd kon dit boek me totaal niet pleazen of ik heb de humor er niet van ingezien. Dat kan natuurlijk ook ;-)

Ik vind het verhaal ontzettend cliché: Inez wordt aan de kant gezet door haar rijke man voor zijn veel jongere secretaresse. Nadat ze haar alimentatie vergokt heeft zit ze zonder geld en moet ze leren zien rond te komen van weinig. Haar dochter geeft haar ook nog van alles de schuld en haar vriendinnen laten duidelijk merken dat ze medelijden met haar hebben nu ze geen status meer heeft.

Een boek met weinig inhoud en geen diepgang, maar wat weer wel lekker snel wegleest. Esther Waij heeft een aparte schrijfstijl, waar ik aan heb moeten wennen. Veel grof taalgebruik (gevloek) en snijdende uitspraken, maar wat weer wel precies dát gevoel weergeeft wanneer je afgedankt wordt voor een jonger exemplaar. Ik zou precies zo gaan vloeken en tieren als Inez, dus het is weer wel realistisch geschreven.