Schrijnend...

Wát een ongelofelijk schrijnend waargebeurd verhaal. Ik begon er eergisteren in te lezen en gisteren- middag las ik 'm met een brok in mijn keel uit. Ik moest 'm gewoon uitlezen, zo goed en meeslepend is alles verwoord in dit boek en in mijn ogen geen moment saai. Ik leefde helemaal mee met Antoinette en voelde de onmacht/boosheid/verdriet, etc. Onbegrijpelijk ook, dat er toch nog zoveel mensen zijn die wanneer ze ook maar horen van misbruik de kop in het zand steken, er niets van willen weten en zelfs het slachtoffer overal de schuld van geven. Ik heb groot respect en waardering voor Toine, die na alles wat haar overkomen is in haar jeugd nog zo trouw is gebleven aan haar moeder. Ik denk, dat ik het niet op had kunnen brengen...