Tocht langs duistere wegen uit het verleden

Na de succesvolle thrillers Koekoeksjong en Zijderups volgt nu het derde deel in de serie rondom detective Cormoran Strike en zijn partner – of asisstent, afhankelijk van de gemoedstoestand – Robin Ellacot. Robert Galbraith, het pseudoniem van auteur J.K. Rowling, wist met de twee voorgaande delen bij veel lezers de juiste snaar te raken. De sterke chemie tussen de twee hoofdpersonages in combinatie met een klassieke whodunnit zorgde ervoor dat de eerdere delen geslaagde detectives waren. Ondanks de afwijkende titel ten opzichte van de vorige boeken wijkt Robert Galbraith niet af van het vertrouwde pad.

Robin ontvangt op Strikes kantoor een geheimzinnig pakket waarin een afgehakt been blijkt te zitten. Na alle positieve aandacht vanwege vorige moordzaken komt Cormoran Strike dit keer negatief in het nieuws. Waarom ontvangt hij immers een afgehakt ledemaat? Direct gaan zijn gedachten uit naar drie personen uit zijn verleden die om uiteenlopende redenen achter deze gruwelijke daad kunnen zitten. Deze zaak dwingt Strike om in de krochten van zijn verleden te duiken om daarmee de dader op te sporen. Robin wordt eveneens er toe gezet om terug te gaan naar een duister gedeelte van haar verleden, een gebeurtenis waar ze liever niet aan herinnerd wil worden.

Galbraith slaagt er wederom in om de waanzinnige chemie tussen Robin Ellacot en Cormoran Strike te laten sprankelen. De aantrekkingskracht tussen hen beiden sluimert continu op de achtergrond, maar vervalt nooit in iets clichématigs. In tegenstelling tot voorgaande delen gaat dit boek voornamelijk in op de zwarte bladzijden uit verleden van zowel Robin als Strike. Galbraith verheft het tot een ware kunst om diepgang in de personages te brengen, zelfs voor de niet noemenswaardige personages.

Doordat Galbraith delen vertelt vanuit het perspectief van de dader, wordt je ondanks de tocht langs het verleden steeds bij de les gehouden. Het draait er immers om wie de geheimzinnige afzender van het been is. Door de aanwijzingen die zo nu en dan gegeven worden, kan je je als lezer helemaal in de detective rol wanen. Wie van de verdachten heeft het pakket verstuurd? Een leuke bijkomstigheid is dat elk hoofdstuk een stuk songtekst bevat van Blue Öyster Cult, een Amerikaanse rockband. Tot het laatste ogenblik blijf je je afvragen waarom Galbraith dit zo heeft gedaan, maar op het eind valt alles op zijn plaats.

Na Koekoeksjong en Zijderups heeft Robert Galbraith met Het slechte pad opnieuw een geslaagde detective geschreven, misschien zelfs het beste deel in de reeks. Gelukkig volgen er nieuwe delen in deze serie, want Cormoran Strike en Robin Ellacot zijn karakters waar je liever geen afscheid van wilt nemen.