Het is gruwelijk, verdrietig, hartverwarmend en liefdevol tegelijk.

In Tien jaar gevangen vertellen Amanda Berry en Gina DeJesus hun verhaal (afgewisseld met verslagen van journalisten) over de gruwelijkheden die hun is aangedaan door Ariel Castro.
Tien jaar zijn ze vastgehouden, mishandeld en verkracht door Castro.
Er was ook een derde vrouw die tijdens die periode opgesloten zat in hetzelfde huis echter die heeft niet meegewerkt aan het boek maar wordt wel genoemd, namelijk Michelle Knight. In het boek wordt genoemd dat Michelle haar verhaal zelf vertellen, Ze heeft haar ervaringen opgeschreven in het boek Finding me. Na het lezen van Tien jaar gevangen ben ik ook erg benieuwd geworden naar haar kant van het verhaal en hoe zij het allemaal ervaren heeft. Zodra dat boek in het Nederlands verschijnt ga ik het zeker aanschaffen.
Tien jaar gevangen wordt afwisselt geschreven door Amanda, Gina en 2 journalisten.
De 2 journalisten beschrijven vooral wat er in de buitenwereld gebeurde. Ze beschrijven hoe de media, de politie en de familie omging met het plotseling verdwijnen van de jonge meiden.
Michelle was de eerste die ontvoerd werd door Castro. Amanda werd als tweede ontvoerd en Gina werd één jaar later uit haar tienerleven gerukt.

Amanda hield tijdens haar gevangenschap een dagboekje bij en beschreef daarin de gruwelijkheden die Castro hun aandeed. Amanda bleek na 3 jaar verkracht te zijn door Castro zwanger en is bevallen van een meisje, Jocelyn. Jocelyn is een klein lichtje in de duisternis voor de jonge meiden.

Het boek is een mustread. Ik heb diepe respect voor deze meiden. Ik kan mij nog herinneren dat hun bevrijding op het nieuws was. Geschokt zat ik het nieuwsitem te bekijken. Het doet mij goed te lezen hoe het nu met de meiden gaat.
Het boek is op een hele fijne manier samengesteld. Het leest weg als een verhaal, soms moet ik mijzelf erop wijzen tijdens het lezen dat het een waargebeurd verhaal betreft. Veel van de waargebeurde verhalen lijken vaak een verslaglegging terwijl dit boek leest alsof het een goedgeschreven thriller is.
Tijdens het lezen heb ik een aantal keren moeten stoppen omdat ik de letters niet meer kon zien. Mijn ogen waren gevuld met tranen. Wat die meiden hebben moeten doorstaan en hoe zij ermee om zijn gegaan, wauw, diepe respect!

Ga dit boek lezen! Het is gruwelijk, verdrietig, hartverwarmend en liefdevol tegelijk.