Lezersrecensie
Geraakt!
Herman Hoogenbosch, echtgenoot en vader van 2 zoons, is politieman in Amsterdam tijdens de tweede wereldoorlog. Herman worstelt in zijn functie en daarbuiten met gewetensvragen. Kiest hij voor bescherming van zijn gezin of voor principes? Herman probeert zo goed als hij kan te handelen naar eer en geweten maar of anderen dat ook zo zien?
‘Ik ben inderdaad goed op de hoogte, Herman. De vraag is, wat doen we nu? Kunnen wij elkaar straks nog recht in de ogen zien?
Wat kan ons gebeuren van Gerrit Hoogstraaten geeft een heel mooi inzicht over de tweede wereldoorlog en de dillema’s die een oorlog met zich meebrengt. En ook hoe anderen daartegenover staan en hoe tijdens en achteraf naar de gemaakte keuzes wordt gekeken danwel geoordeeld.
Weer blijven de weigerende mannen stil. Herman voelt zijn hart in zijn keel. Dit gaat fout aflopen. Ze staan volkomen machteloos.
Ik huil niet snel, zeker niet in het openbaar, maar het is mij toch bijna gebeurd door dit boek. Beide keren kon ik het nog net wegslikken. Gelukkig maar, staat zo raar huilen tijdens de lunchpauze op het werk en in een drukke trein. Tijdens het lezen blijf je maar nadenken over de situatie waar Herman en zijn gezin zich in bevinden. Wat had ik zelf gedaan?
Heel erg genoten van het boek, Het heeft mij geraakt! Daarbij heeft het maar weer eens onderstreept dat je heel moeilijk over iemand kunt oordelen als je zelf niet in diens schoenen staat.
‘Ik ben inderdaad goed op de hoogte, Herman. De vraag is, wat doen we nu? Kunnen wij elkaar straks nog recht in de ogen zien?
Wat kan ons gebeuren van Gerrit Hoogstraaten geeft een heel mooi inzicht over de tweede wereldoorlog en de dillema’s die een oorlog met zich meebrengt. En ook hoe anderen daartegenover staan en hoe tijdens en achteraf naar de gemaakte keuzes wordt gekeken danwel geoordeeld.
Weer blijven de weigerende mannen stil. Herman voelt zijn hart in zijn keel. Dit gaat fout aflopen. Ze staan volkomen machteloos.
Ik huil niet snel, zeker niet in het openbaar, maar het is mij toch bijna gebeurd door dit boek. Beide keren kon ik het nog net wegslikken. Gelukkig maar, staat zo raar huilen tijdens de lunchpauze op het werk en in een drukke trein. Tijdens het lezen blijf je maar nadenken over de situatie waar Herman en zijn gezin zich in bevinden. Wat had ik zelf gedaan?
Heel erg genoten van het boek, Het heeft mij geraakt! Daarbij heeft het maar weer eens onderstreept dat je heel moeilijk over iemand kunt oordelen als je zelf niet in diens schoenen staat.
1
Reageer op deze recensie