Niemandsland

Voor velen schept het feit dat dit boek geschreven is door de kleinzoon van JRR Tolkien misschien hoge verwachtingen. Voor mij niet, want die boeken heb ik nooit uitgelezen (sorry, niet mijn ding). Doir dit boek was ik meteen gegrepen. Het leest lekker makkelijk, en ik merkte dat ik na een paar hoofdstukken dacht: wat heerlijk dat ik nog zoveel bladzijden te gaan heb!
Het eerste deel van het boek lijkt een beetje op een klassieke Dickens: arme jongen uit Londen komt in verschrikkelijk tehuis terecht. Gelukkig komt zijn vader hem weer halen. Maar het alternatief lijkt even erg: de mijnen. Maar Adam heeft geluk, hij mag naar school. En dankzij Mr Scarsdale kan hij zelfs gaan studeren. En tussendoor vindt hij ook nog het meisje van zijn dromen. Niets lijkt zijn geluk nog in de weg te kunnen staan.

Maar dan houdt het geluk op. De eerste wereldoorlog breekt uit. En hoewel Adam zich er eerst aan probeert te onttrekken, ziet hij uiteindelijk geen andere optie dan zich te melden bij het leger. En dan beginnen de verschrikkingen van dood en verderf in de loopgraven. Tolkien weet de verschrikkingen erg goed te beschrijven. Soms heb je bijna het gevoel dat je naast Adam in de blubber staat. Wat een hel!