Cassie Clare is een toppertje

Kronieken van de Onderwereld was drie jaar geleden nog niet mijn favoriete serie. Ik had deel één (Stad van Beenderen) en een klein deeltje van deel twee (Stad van Vuur) gelezen. Met gemengde gevoelens heb ik de boeken weg gelegd omdat ik niet geheel blij was met de relatie tussen Jace en Clary. Het was niet het perfecte romantische koppeltje dat ik in mijn gedachten had, maar dat is misschien het heen wat de boeken achteraf zo bijzonder maken. Ik realiseer me dat kleffe, romantische koppeltjes zoals Bella en Edward in Twilight taboe zijn geworden in verhalen zoals TMI. Nu heb ik enkel nog maar voorkeur aan verhalen met veel actie en waar romantiek slechts een bijpassende genre is.

Enkele meiden die ik leerde kennen, raadde me aan om toch verder te gaan met de serie. Ze zouden alleen maar beter worden, en ik geef ze gelijk. Vliegensvlug heb ik deel twee uitgelezen en als een razende ben ik in Stad van Glas begonnen. Wat had ik achteraf enorm spijt van dat ik toentertijd niet verder was gegaan met Kronieken van de Onderwereld.

Ik werd overdonderd door de waarheid die zich in sommige delen schuil hielden. Hoe vaak ik wel niet zei “Omg ja.”, “Nee, echt?”, “Valt nu dood!”. Cassandra wist zichzelf te overtreffen door het verhaal dat ze zo goed in elkaar gestoken heeft. Er waren aardig veel plottwisten in het verhaal aanwezig, waardoor het soms hoog opliep. Ik had tranen weggepinkt terwijl ik voorheen nog opgelucht adem kon halen. Een wisselwerking van zoveel emoties in één boek.

Voor Clary en Jace veranderd iets definitief in hun leven en nu denkt iedereen vast een happy end in de serie. Hell no, denk daar maar niet aan. De familie Lightwood, de bekendste familie in de schaduwwereld, wordt geteisterd door hun nieuwste maar ergste vijand. Hun gezin wordt geraakt vanuit de schaduw. Ze zijn verplicht om zich voor te bereiden op een litteken dat ze voor eeuwig met zich mee zullen dragen.

Ik ben blij dat het boek me in de ban heeft weten te houden en dat ik de emoties kon delen met vele andere. Ik wist precies hoe TMI fans zich moesten voelen na dit. Met smacht verlang ik naar de volgende deel.

De schrijfstijl is heerlijk om te lezen en de gloednieuwe wereld is door Cassadra haar schrijfwijze zo magisch. Alles kwam in mijn hoofd tot zijn recht en ik werd niet in het verhaal getrokken maar letterlijk er in gezogen!

TMI is inmiddels nu 1 van mijn favoriete boekenserie. De personages zijn zo op elkaar aangepast. Ieder zijn eigen karakter maar onmisbaar!